Do trzech razy sztuka 16 września, godz. 16:00, „Tajemniczy Ogród”, ul. Jana Kilińskiego 16 Inowrocław(zakończone)
2024-09-07
mat. organizatora
Czy można nie zauważyć słonia, który żyje w mieście? Jak taki słoń wygląda? Jeśli chcecie się przekonać przyjdźcie na warsztaty z ilustratorką i plakacistką – Dominiką Czerniak-Chojnacką. Będzie się działo i trąbiło!
Warsztaty dla dzieci od 6 lat.
Obowiązują zapisy: (52) 352 72 37
16 września, godz. 16:00, „Tajemniczy Ogród”, ul. Jana Kilińskiego 16.
Górskie Opowieści - Biblioteka Miejska im. Jana Kasprowicza w Inowrocławiu - wrzesień 2024r.(zakończone)
2024-08-30
mat. organizatora
12.09. „Góry bliskie i dalekie” - spotkanie z Łukaszem Superganem - miłośnikiem i specjalistą od długodystansowych wypraw, wspinaczem, autorem książek, przewodnikiem, fotografem i szkoleniowcem. Na swoim koncie ma pierwsze w historii samotne przejście Łukiem Karpat oraz liczne wyprawy w trudno dostępne tereny górskie Europy i Azji.
16.09 „Góry na małym ekranie” - spotkanie z filmem poprowadzi Łukasz Oliwkowski -
doktor nauk humanistycznych, eseista, publicysta, autor książek, wielbiciel kina i muzyki. Po projekcji obrazu o tematyce górskiej przewidziana jest dyskusja.
18.00 „Melodia z gór” - koncert zespołu „Dom o zielonych progach" wykonującego utwory z nurtu piosenki poetyckiej. Kapela od samego początku swojej działalności uczestniczy w projekcie „W górach jest wszystko co kocham”. To będzie prawdziwie folkowy wieczór!
24.09 „Mierz wysoko” – zajęcia na ściance wspinaczkowej dla dzieci i młodzieży przeprowadzone przez instruktorów ze Stowarzyszenia Rozwoju Inicjatyw activeXtreme.
26.09 „Bądź bezpieczny w górach” – rozstrzygnięcie konkursu plastycznego dla dzieci i młodzieży, wernisaż prac i wystawa sprzętu wspinaczkowego.
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących Funduszu Promocji Kultury. Patronat medialny nad projektem sprawuje Radio PIK.
Szczegóły wkrótce!
Górskie opowieści - Melodia z gór - koncert zespołu „Dom o Zielonych Progach” 18 września 2024r. o godz. 18.00 Salonik Literacko-Artystyczny Biblioteki Miejskiej im. Jana Kasprowicza w Inowrocławiu (zakończone)
2024-09-04
mat. organizatora
koncert zespołu „Dom o Zielonych Progach”, wykonującego utwory z nurtu piosenki poetyckiej. Kapela od samego początku swojej działalności uczestniczy w projekcie „W górach jest wszystko co kocham”. To będzie prawdziwie folkowy wieczór! Usłyszycie znakomite brzmienie instrumentów uzupełnione świetnym wokalem. Siła wyrazu i charyzma! Na muzyczne spotkanie zapraszamy 18 września 2024r. o godz. 18.00 do Saloniku Literacko-Artystycznego Biblioteki Miejskiej im. Jana Kasprowicza w Inowrocławiu. Od 10 września 2024 r. w Wypożyczalni dla Dorosłych przy ul. Kilińskiego 16 będzie możliwość odbioru bezpłatnych wejściówek.
Wydarzenie w ramach projektu Górskie opowieści.
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury.
Patronat medialny nad projektem sprawuje Polskie Radio PIK.
Górskie opowieści - „Spotkanie z filmem”,16 września 2024 r. o godz. 17.00 - Salonik Literacko - Artystyczny Biblioteki Miejskiej im. Jana Kasprowicza w Inowrocławiu.(zakończone)
2024-09-03
mat. organizatora
Wydarzenie w ramach projektu Górskie opowieści.
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury.
Patronat medialny nad projektem sprawuje Polskie Radio PIK.
Naturalnie ciekawi 12 września o godz. 16:00 „Tajemniczy Ogród” ul. Kilińskiego 16 Inowrocław(zakończone)
2024-09-07
mat. organizatora
Lubicie zwierzęta i jesteście gotowi stanąć oko w oko z niektórymi z nich?
Biblioteka Miejska im. Jana Kasprowicza serdecznie zaprasza dzieci od 5 lat, 12 września o godz. 16:00 do „Tajemniczego Ogrodu” przy ul. Kilińskiego 16 na super ciekawe warsztaty przyrodnicze z Szymonem Michalakiem, znanym jako Pan Przygoda.
Poznacie wiele ciekawostek o płazach, gadach, ssakach, pajęczakach i owadach, które z pewnością zostaną w pamięci na dłuuugo. Ochrona przyrody wcale nie musi być nudna!
Zapisy pod nr tel. (52)352 72 37 lub osobiście w „Tajemniczym Ogrodzie” przy ul. Kilińskiego 16.
Wydarzenie realizowane w ramach projektu „Naturalnie ciekawi”, dofinansowanego ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury.
Górskie opowieści - Góry bliskie i dalekie - 12 września 2024r. godz. 18.00 Salonik Literacko-Artystyczny Biblioteki Miejskiej im. Jana Kasprowicza w Inowrocławiu.(zakończone)
2024-08-30
mat. organizatora
Nasz Gość na swoim koncie ma pierwsze w historii samotne przejście Łukiem Karpat oraz liczne wyprawy w trudno dostępne tereny górskie Europy i Azji. Za swoje dokonania został uhonorowany prestiżowymi nagrodami „Kolos”, nominacjami do nagrody National Geographic Traveler oraz Nagrodą Magellana.
Na spotkanie z „człowiekiem, który spełnia swoje marzenia” zapraszamy 12 września 2024 r. o godz. 18.00 do Saloniku Literacko-Artystycznego Biblioteki Miejskiej im. Jana Kasprowicza w Inowrocławiu.
Od 5 września w Wypożyczalni dla Dorosłych przy ul. Kilińskiego 16 będzie możliwość odbioru bezpłatnych wejściówek. Wydarzenie w ramach projektu Górskie opowieści
dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury.
Patronat medialny nad projektem sprawuje Polskie Radio PIK.
Korzenie sięgają głębiej - Sylwia Jakubowska-Szycik - 1.08. - 5.09.2024r.(zakończona)
2024-07-16
mat. organizatora
Impulsy zjawiają się, albo po prostu są obok by odpowiednio silnie poruszone, w odpowiednim momencie wykiełkować. W taki sposób powstały korzenie. Wydziergane trzęsącymi się rękami z wielogodzinnych medytacji, ciszy i cierpliwości i namysłu.
Prof. ASP dr hab. Sylwia Jakubowska-Szycik urodziła się w 1974 w Lublinie, od wielu lat mieszka i pracuje w Gdańsku. W latach 1996–2001 studiowała na Wydziale Rzeźby ASP w Gdańsku, dyplom w 2001 w Pracowni Rzeźby profesora Stanisława Radwańskiego. W 2010 roku obroniła doktorat: Potrzeba Mistrza. Pracuje jako adiunkt w pracowni rzeźby profesor Katarzyny Józefowicz. Zajmuje się rzeźbą, instalacją, tkaniną i rysunkiem.
Ania Grzymała: "Czilera Utopia. Sceny ze świata idealnego" 19.07–01.09.2024r. CSW Toruń (zakończona)
2024-07-22
materiał organizatora
19.07–01.09.2024 otwarcie wystawy: 19.07 (piątek), godz. 18.00 / wstęp wolny
kuratorka: Natalia Cieślak
produkcja wystawy: Mikołaj Makiłła, Wojciech Ruminski
Jest źle? Masz dosyć otaczającej cię rzeczywistości? Marzysz o czymś zupełnie innym?
Odkryj nową gorącą destynację od Rave Travel: CZILERA UTOPIA!
Symulacje idealnego świata czekają tu na ciebie!
Chwyć kieliszek z egzotycznym koktajlem, poczuj ciepły piasek pod stopami i pozwól się ponieść falom nieskrępowanej społecznej wyobraźni.
Czilera Utopia – skrót do przyszłości, oaza normalności!
Zarezerwuj już dziś!
Czilera Utopia to nie egzotyczna wyspa – wakacyjna destynacja. To przestrzeń wyimaginowana, która powstaje w naszych głowach, gdy wchodzimy na wystawę Ani Grzymały w Centrum Sztuki Współczesnej „Znaki Czasu” w Toruniu. Roztaczając przed nami wizję świata idealnego, gdzie panuje (s)pokój, artystka ćwiczy nas w wyobrażaniu sobie rzeczywistości alternatywnej, lepszej niż ta, która nas na co dzień otacza. Pyta, jak wyglądają nasze marzenia o nowych społecznych relacjach, oraz pokazuje, jakie kształty przyjmują cudze sny o utopii. Wierzy, że gdy zyskają one plastyczną formę, staną się bardziej namacalne.
Grzymała, posługując się w swojej twórczości konwencją baśni, zachęca do przyjęcia innego punktu widzenia niż nasz własny. Wyjście poza subiektywną perspektywę oraz dialog prowadzący do porozumienia – ponad podziałami, a czasem nawet ponad gatunkami – są dla niej podstawowym narzędziem zmiany. Przyczynić się do niej może także obalenie wszelkich porządków i hierarchii oraz wywrócenie wszystkiego na opak. Dzieci i ryby głosu nie mają? Na obrazach artystki go odzyskują. ONR-owiec – częsty bohater prac Grzymały – najpierw zabiera Drag Queen na krem sułtański, a następnie pije bruderszaft z przedstawicielem obcej cywilizacji. Nie omieszkał też wymienić spostrzeżeń z Brzozą, która przekonała go o zgubności myślenia w kategoriach czarne–białe. Służby mundurowe i przedstawiciele innych uprzywilejowanych zawodów noszący uniformy zrzucają je w imię równości. Wszelkie napięcia zostają rozładowane. Wszyscy wrzucają na luz.
W Czilera Utopii, jak w grze komputerowej, można przyjąć dowolną rolę, wypróbować różne opcje, kształtować otoczenie. W tak wypreparowanych warunkach łatwiej doprowadzić do sytuacji rozmowy między antagonistami czy zintegrowania przedstawicieli poróżnionych grup. Podchodząc jednak do sprawy z rozsądkiem, wizję proponowaną przez artystkę trudno nam zaakceptować jako projekt możliwy do zrealizowania. Na usta ciśnie się więc pytanie: do czego mogą nam posłużyć takie bajania? Okazuje się, że kreowanie i oglądanie szalonych, nieprawdopodobnych iluzji może mieć charakter antycypacyjny: wyznaczać kierunek zmian, dawać przestrzeń do odpoczynku (czilu) od jedynej „słusznej” wizji rzeczywistości i być wyrazem buntu przeciwko postrzeganiu jej jako nie do zmienienia. Opowieści snute przez artystkę to bowiem symulator życia w świecie idealnym, który wyrasta z kolektywnego niezadowolenia, kontestacji i chęci zmiany. Przekraczając próg sali galeryjnej wchodzimy więc – jak ujęła to sama artystka – do magicznego miejsca oporu. Z jego środka można dostrzec, że to, co poza nim, jest nie do zniesienia. A kiedy opuści się Czilera Utopię, świat zewnętrzny będzie wydawał się nienormalny.
Martyna Czech: "Jałowizna" 19.07–01.09.2024r. CSW Toruń (zakończona)
2024-07-22
mat. organizatora
otwarcie wystawy: 19.07 (piątek), godz. 18.00 / wstęp wolny
kuratorka: Natalia Cieślak
produkcja wystawy: Mikołaj Makiłła, Wojciech Ruminski
Jałowa ziemia. Wydrążeni ludzie. Tak w skrócie, przy pomocy określeń wyjętych żywcem z poezji T.S. Eliota, można opisać rzeczywistość utrwaloną w obrazach Martyny Czech prezentowanych na wystawie w Centrum Sztuki Współczesnej „Znaki Czasu” w Toruniu.
Prace artystki – niezależnie od tego, czy odnoszą się do konwencji sceny rodzajowej, portretu, martwej natury, kompozycji symbolicznej, rzadziej pejzażu czy abstrakcji – zawsze stanowią wizualny ekwiwalent skrajnych stanów psychicznych. Emocje niosą także aspekty czysto malarskie, jak sposób nakładania farby i kompozycja. Nawet pusta przestrzeń czy szczątkowe elementy krajobrazu mają tu wymiar ekspresyjny. Płótna zaprezentowane w CSW koncentrują się na jednostkach, a konkretnie – postaciach kobiecych. Poprzez ich ciała manifestuje się apatia i depresja, która powoduje załamanie rąk, wymusza skurczoną pozycję, maluje grymas na twarzach albo całkowicie zaciera rysy. Te młode dziewczyny niemal nie wchodzą w kontakt ze światem zewnętrznym. Naznaczone stygmatem opuszczenia i samotności, który odcisnął na nich swoje niezatarte piętno, stoją w obliczu zbudowania najtrudniejszej relacji: z samą sobą.
Choć rdzeniem malarstwa Martyny Czech pozostaje wyrażanie emocji wyłaniających się z procesu zagłębiania się we własną psychikę, stojąca za obrazami artystki introspekcja nie wyklucza jednak otwartości na osoby odbiorcze. Jak się bowiem okazuje, mogą się one przejrzeć w jej kompozycjach jak w lustrze, dostrzegając refleksy małego / wielkiego końca świata, który jest udziałem każdego / każdej z nas. Czasem poczucie wiszącej nad głową apokalipsy rodzi się z poczucia bezsensu egzystencji, osobistej klęski czy doświadczonej tragedii, czasem – ze świadomości, że nasza planeta stoi na krawędzi zagłady. Niezależnie jednak od swego źródła, owe sygnały zbliżającego się nieuchronnie upadku generują przekonanie, że nic już nie warto, a wszelkie działania są jałowe...
„Oto jak kończy się świat / Nie z hukiem ale skomleniem” – by raz jeszcze zacytować poetę.
Martyna Borowiecka: "Nadczułe" 19.07–01.09.2024r. CSW Toruń (zakończona)
2024-07-22
mat. organizatora
otwarcie wystawy: 19.07 (piątek), godz. 18.00 / wstęp wolny
kuratorka: Natalia Cieślak
produkcja wystawy: Mikołaj Makiłła, Wojciech Ruminski
Prezentowany w Centrum Sztuki Współczesnej „Znaki Czasu” w Toruniu na wystawie pt. "Nadczułe" cykl obrazów Martyny Borowieckiej z lat 2022–2024 poświęcony jest bohaterkom uosabiającym różne kobiece archetypy zakorzenione w wielowiekowym dziedzictwie kulturowym. Są wśród nich zarówno postaci o biblijnym, mitologicznym czy historycznym rodowodzie, jak i te będące wytworem literackich, baśniowych, filmowych czy popkulturowych narracji. Obok Ewy, Pandory i Matki Boskiej spotykamy tu m.in. Balladynę, Śpiącą Królewnę czy Buffy. Każda kobieta urodzona (podobnie jak artystka) na przełomie lat 80. i 90. zapewne z większością z tych archetypów się kiedyś zetknęła i dobrze je poznała. Projekt Borowieckiej, choć w swym wydźwięku duchologiczny, nie jest jednak tylko przesiąkniętym sentymentem, osobistym „powrotem do źródeł” – wspomnień, wartości czy doświadczeń, na których artystka nadbudowała swą tożsamość. Jej prace, łączące niczym wielowątkowa tkanina nitki wysnute z (nad)czułych historii, zachęcają także do reinterpretacji opowieści powszechnie znanych, a pisanych (i odczytywanych) zwykle z męskiej perspektywy. Jak pokazują obrazy artystki historie te można przepisać na nowo i zredagować tak, by wybrzmiewał z nich głos głównych bohaterek, a pryzmat kobiecej wrażliwości ukazał ich nowy, niedostrzeżony wcześniej wymiar.
Postaci z obrazów Borowieckiej lokują się w różnych miejscach na skali, której punkt odniesienia stanowi tzw. ideał kobiecości. Każda z nich, bez wyjątku (nawet Matka Boska), umyka w jakiś sposób sztancowemu postrzeganiu płci. W świecie wykreowanym przez artystkę ciasno zdefiniowany wzorzec, wg którego powinnyśmy być ładne, miłe, powściągliwe, nieskomplikowane, niewymagające, niezbyt ambitne, niezbyt pewne siebie, niezbyt niezależne etc., przestaje być nadrzędną wartością. Kobiety nie muszą spełniać tu społecznych oczekiwań wobec ich cielesności (Calineczka), nie wstydzą się swej urody i bezpruderyjności (Balladyna), pozwalają sobie na wycofanie (Strażniczka) czy bezradność (Judyta), są dumne i pewne siebie (Buffy), odstają od idealnego obrazu matki (Primavera), nie poskramiają swoich pragnień i apetytów (Pandora), są waleczne (Gerda), porzucają swą kruchość i delikatność (Czerwony Kapturek)… Nie dają się sformatować. Odstają od wyobrażeń, jakie mieliśmy wobec nich do tej pory. Zdarza się, że niepokoją i budzą dyskomfort. Jednak czy celem kobiety musi być dbanie o czyjekolwiek dobre samopoczucie?