Minister Mularczyk: Niemcy obawiają się, że o reparacje upomną się też inne kraje [Rozmowa dnia]
Wiceminister spraw zagranicznych Arkadiusz Mularczyk wierzy w sukces działań zmierzających do uzyskania od Niemiec reparacji za straty wojenne. – Niemcy absolutnie wiedzą, że temat jest poważny, ale obawiają się, że rozpoczęcie negocjacji z Polską otworzy dla nich puszkę Pandory – mówił gość „Rozmowy dnia” Polskiego Radia PiK.
Marcin Kupczyk: Na początek przypomnę kwotę: 6 bilionów 220 mld 609 mln złotych – na tyle oszacowany został koszt, jaki poniosła Polska w wyniku agresji i okupacji niemieckiej. Czy mógłby Pan krótko przypomnieć, skąd właśnie taka kwota?
Arkadiusz Mularczyk: To jest kwota, która oszacowuje koszty materialne i demograficzne, jakie poniósł nasz kraj, przy założeniu bardzo konserwatywnego szacunku, ale też przy założeniu konserwatywnych metod waloryzacji strat wojennych. Są to straty zarówno ludzkie, jakie poniósł nasz kraj – ponad 5 mln zamordowanych obywateli Polski przez Niemców – jak i wielkie zniszczenia naszego kraju, zniszczona stolica Polski Warszawa, ale też wiele setek polskich miast i wsi; gigantyczny rabunek, którego Niemcy dopuściły się na ziemiach polskich: rabunek dzieł dóbr kultury, dzieł sztuki, ale również zasobów bankowych, Skarbu Państwa. Eksploatacyjna polityka naszego przemysłu, rolnictwa, ale też polskiego społeczeństwa, jaką prowadziły Niemcy. I przede wszystkim także kwestie strat demograficznych – czyli oczywiście oprócz zamordowanych naszych obywateli, to również ponad 600 tys. inwalidów wojennych, 200 tys. zrabowanych dzieci do germanizacji, również cierpienia psychiczne, fizyczne, które ciągnęły się później przez pokolenia wśród naszych rodaków. To wszystko ma swoją cenę.
Ta cena, którą przedstawiliśmy, nie jest jakąś ceną kosmiczną, bo stanowi raptem 30 proc. niemieckiego PKB. To pokazuje, że to i tak nie jest cena duża za cofnięcie Polski do niemalże epoki kamienia łupanego, w 1945 roku jeszcze spowodowanie, że Polska wpadła w okupację sowiecką na kolejne 45 lat.
Także ta cena nie jest ceną wygórowaną. To są również nasze roszczenia co do nierównego traktowania naszych obywateli po drugiej wojnie światowej – do dzisiaj polskie ofiary nie mają drogi sądowej dochodzenia roszczeń, mimo że tyle się dzisiaj mówi o praworządności i przestrzeganiu praw człowieka, o prawie do sądu – ono nie dotyczy niestety polskich cywilnych ofiar drugiej wojny światowej.
Z czym Pan wraca z Berlina? Bo przypomnę, że był Pan tam w poniedziałek i wtorek.
Wracam z takim przekonaniem, że do części elit niemieckich już trafia, że problem jest poważny. Odbyłem godzinne spotkanie z koordynatorem ds. polityki polsko-niemieckiej, posłem Bundestagu i skarbnikiem partii SPD Dietmarem Nietanem i ustaliliśmy, że wspólnie zorganizujemy spotkanie międzypartyjne Bundestagu. Zależy mi przede wszystkim na tym, żeby byli przedstawiciele wszystkich formacji politycznych, czyli tych trzech tworzących niemiecki rząd, ale również przedstawiciele formacji opozycyjnych. Uważam, że tylko spotkanie w tak szerokim formacie pozwoli na rozpoczęcie pewnego dialogu z całą klasą polityczną w Niemczech, bo tam mamy wokół tej sprawy zmowę milczenia. Niemcy absolutnie wiedzą, że temat jest poważny, ale obawiają się, że rozpoczęcie negocjacji z Polską otworzy dla nich puszkę Pandory, co oznacza, że w kolejce ustawią się Grecy, Włosi, Serbowie i wiele, wiele innych krajów. To jest w naszej ocenie tylko pretekst, ponieważ Polska ani Niemcy nigdy nie zawarli żadnej umowy, w tej sprawie i uważamy, że te negocjacje muszą się rozpocząć.
Niemcy uważają, że sprawa jest zamknięta na podstawie umowy z 1953 roku, że nie ma do czego wracać, pieniędzy nie wypłacą… Co Pan na to?
Nie ma żadnej umowy zawartej w 1953 roku. Jest tylko medialny fakt rzekomego zrzeczenia, natomiast fizycznie tego dokumentu nikt nie widział i takiego dokumentu nie ma w systemie prawnym – więc trzeba powiedzieć jasno, że ta argumentacja niemiecka jest argumentacją po prostu pustą (…).
Całej „Rozmowy dnia” można odsłuchać poniżej. Więcej o sprawie reparacji m.in. na www.straty.pl.