Dr Jerzy Kasprzak: Eksplozja metanu jest jak wybuch bomby kasetowej [wideo]

Pięć osób zginęło, siedem zaginęło pod ziemią w kopalni Pniówek./fot. PAP/Zbigniew Meissner

- W przypadku wybuchu metanu mamy do czynienia z falą gorącego powietrza o temperaturze przekraczającej 2 tys. st. C. i z falą uderzeniową, z tą różnicą, że bomby wybuchają zazwyczaj na otwartej przestrzeni – wyjaśnia Jerzy Kasprzak, lekarz-ratownik górniczy.

- Wszystkie kopalnie Jastrzębskiej Spółki Węglowej są metanowe i praca w nich wiąże się z dużym niebezpieczeństwem – mówi lek. Jerzy Kasprzak, chirurg ortopeda, który 35 lat pracował jako lekarz-ratownik górniczy (dziś jest już na emeryturze).

Jak zastrzega, to, co się wydarzyło w kopalni Pniówek, będzie wiadome dopiero po zakończeniu nie tylko akcji ratowniczej, ale też prac specjalnej komisji, której zadaniem będzie wyjaśnienie powodów i przebiegu katastrofy. Na pytanie, w jaki sposób – na podstawie jego doświadczenia – przebiega akcja ratownicza, wyjaśnił, że sposób jej prowadzenia zależy od specyfiki danej kopalni i od rodzaju zdarzenia.

Pięciu ratowników w zastępie

- Zasada jest taka, że lekarz, wraz z ratownikami i mechanikiem, zjeżdżają pod ziemię do tzw. bazy. To miejsce jak najbliższe miejsca zdarzenia, ale jednocześnie bezpieczne. Lekarz zostaje w bazie, razem z mechanikiem, nie mają prawa jej opuścić. Ratownicy transportują poszkodowanych do bazy, a lekarz stara się ich zaopatrzyć w taki sposób, żeby nadawali się do transportu na powierzchnię – powiedział lekarz-ratownik.

W normalnych warunkach w kopalni dyżurują dwa zespoły, ten drugi po to, żeby w razie katastrofy być na miejscu i zastąpić ratowników z pierwszego zespołu, którzy np. zranili się, źle poczuli czy musieli wyjechać na powierzchnię razem z poszkodowanym. W razie tak dużej katastrofy jak obecna, ściągane są posiłki z Okręgowej Stacji Ratownictwa Górniczego w Wodzisławiu Śląskim czy Centralnej Stacji Ratownictwa Górniczego w Bytomiu.

W zastępie jest pięciu ratowników. Zespół składa się z dwóch zastępów ratowników, kierownika, mechanika i lekarza-ratownika. Mechanik zajmuje się sprzętem ratowniczym – jego przygotowaniem i kontrolą przed użyciem, aparaturą oddechową, gdyż wszyscy uczestnicy akcji ratowniczej są wyposażeni w aparaty z butlami tlenowymi niezbędnymi do działania w warunkach beztlenowych (W 70).

Jak wyjaśnił Kasprzak, pod ziemią nie ma zbyt wielkich możliwości, żeby leczyć poszkodowanych. Rola lekarza sprowadza się do zaopatrzenia ran, usztywnienia kończyn, założenia wkłucia, w razie potrzeby podtrzymania funkcji życiowych.

- To zwykle wystarcza w razie zwykłego zawału – tutaj najczęstsze obrażenia polegają na złamaniach, zmiażdżeniach, stłuczeniach czy zranieniach. W sytuacji wybuchu metanu, kiedy osoby pozostające w jego centrum doznają rozległych poparzeń, rolą lekarza jest podanie środków przeciwbólowych, zabezpieczenie wkłuć do naczyń, wstępne zaopatrzenie oparzeń – założenie opatrunków jałowych, gdy jest taka możliwość, zabezpieczenie dróg oddechowych i jak najszybszy transport na powierzchnię – wyjaśnił Kasprzak.

Na powierzchni poszkodowanych przejmują służby medyczne i błyskawicznie transportują do najbliższego szpitala, żeby jak najszybciej, już w bardziej cywilizowanych warunkach, udzielić bardziej rozbudowanej pomocy poszkodowanemu, ustabilizować jego stan. Stamtąd dopiero jest przewożony do specjalistycznej placówki – w tym przypadku do Centrum Leczenia Oparzeń w Siemianowicach Śląskich.

- To najsłynniejsza w Polsce placówka tego typu, ze świetnym, bardzo doświadczonym zespołem – podkreślił lekarz. I dodał, że leczenie tak rozległych poparzeń jest bardzo trudne, zwłaszcza że nie chodzi tylko o poparzenia skóry.

- Objawy i powikłania mogą pojawić się parę dni po zdarzeniu – znać o sobie dają poparzenia górnych dróg oddechowych – powiedział Kasprzak.