Magdalena Ogórek: Moim gościem jest Łukasz Schreiber i teraz: jak powinnam, panie ministrze, powiedzieć poprawnie: „minister w stanie dymisji”? Jak to teraz jest, proszę nam powiedzieć...
Łukasz Schreiber: Zgodnie z Konstytucją, zgodnie z ustawami, prezydent powierza w dalszym ciągu obowiązki ministrom, do czasu do czasu zaprzysiężenia nowej Rady Ministrów. Ta sytuacja trwa, także w dalszym ciągu my tam mamy obowiązki...
Opozycja mówi, że gracie na czas, że to nie ma sensu, że PiS nie ma zdolności koalicyjnej. Opozycja szarpie się o ten czas, mówi, że nie zdąży opracować recepty na to, co teraz recepty potrzebuje.
Oni zawsze mają pecha, oni nigdy nie zdążą, zawsze coś im przeszkadza. Nie mogą pieniędzy wykopać w Zakopanem, albo mają innego rodzaju problemy: wójta nie wybierali ludziom i nie są w stanie pomóc. Generalnie to jest bardzo pechowa ekipa. Zwłaszcza pechowa, jeżeli chodzi o to, by pomóc Polakom, bo jeżeli samym sobie mają pomóc, to lepiej im to wychodzi.
Jeżeli dopiero chcą opracowywać wszystkie te odpowiedzi, to już trochę nie ma czasu. Myślałam, że to już jest przygotowane...
Na tę chwilę podzielili rotacyjne stanowisko marszałka, i tutaj się jakoś dogadali. Poza tym, przecież nic innego nie jest jeszcze jasne. Nie wiemy kto, jakie będzie sprawował funkcje. Mówi się, że to jest trzymane w tajemnicy, a najprawdopodobniej jeszcze ciągle jest elementem targów. Upokarzają siebie nawzajem. Ten ruch, by Prawo i Sprawiedliwość pozbawić, de facto, stanowiska wicemarszałka Sejmu jest ruchem – jak oni pewnie z zadowoleniem odbierają – upokorzenia pani marszałek, albo może Prawa i Sprawiedliwości, albo prezesa naszej partii, ale tak naprawdę, oni okazali pogardę, nie nam, ale, jak mówiłem wczoraj w Sejmie, 7 milionom sześciuset tysiącom wyborców, 162 tysiącom mieszkańców okręgu bydgoskiego, którzy oddali głos na Prawo i Sprawiedliwość. My naprawdę się obejdziemy bez tych stanowisk, niech sobie wezmą wszystkie, niech jeszcze dorobią 150 innych. To w stronę wyborców jest kierowana ta pogarda. To jest, moim zdaniem, smutna prawda o tym, jak wygląda dzisiaj sytuacja, rzeczywistość, i to, w jakim kierunku zmierzamy. Oni mają jakiś problem, by powiedzieć, co tak naprawdę chcą zrobić. Proszę spojrzeć na ich umowę i proszę porównać ją z deklaracjami, przecież nie moimi, nie premiera Mateusza Morawieckiego. Proszę ją porównać z postulatami tylko jednej partii. Weźmy „100 konkretów Platformy na 100 dni”. Oni wybrali może 10-15 procent spraw i to tak licząc bardzo optymistycznie, spośród tych, które obiecali na 100 dni...
Zaniepokojeni są ogromnie polscy rolnicy, bo tej obiecanej „Dwunastki” rzeczywiście tam nie ma, więc zapowiadają, że wyjdą na ulicę, jeżeli to nie zostanie dotrzymane, ale wróćmy jeszcze do tego, co się dzieje na bieżąco. Wczoraj Marcin Mastalerek gościł w telewizji TVN24 – to nowy szef gabinetu prezydenta Andrzeja Dudy – przypomnę naszym słuchaczom. Mówił tak: Donald Tusk jest w życiowej formie politycznej. Tu bym trochę polemizowała, bo wydaje mi się, że jednak w lepszej formie był przed 2015 rokiem, ale to jest ocena Marcina Mastalerka, natomiast minister Mastalerek dodaje, że Tusk nie zaakceptuje sytuacji, w której musi dogadywać się z PSL, z Polską 2050 i z Lewicą. Będzie chciał przejmować jak najwięcej władzy, co może skończyć się wcześniejszymi wyborami parlamentarnymi. Czy pan podziela to zdanie?
Częściowo na pewno tak. Na pewno jest do tego gotowy i to pokazuje. Już upokorzył swoich partnerów. Częściowo chce ich sprowadzić do dwóch ról. Po pierwsze, część z nich wypchnąć w ogóle, jak najchętniej całą Lewica, a przynajmniej tylko część Lewicy zostawić. Gra na ich rozbicia jest ewidentnie prowadzona. Nie to, żebym jakoś płakał akurat za Lewicą, natomiast taki jest fakt. To widać. Proszę przypomnieć sobie sytuację z panią Biejat. Najpierw wypuścili do mediów informację, że ona ma być marszałkiem Senatu i tak dalej, po czym stwierdzili, że za jej nieprawomyślne wypowiedzi straciła szansę. No przecież potraktowanie tego w taki sposób jest niebywałe. Później zmusił Hołownię i posłów, którzy się upierali, że chcą mieć marszałka Sejmu, co rozumiem – z punktu widzenia marszałka Hołowni to całkiem racjonalna decyzja. Bo co jest lepsze: być pionkiem Tuska, który wcześniej Kosiniaka-Kamysza zmuszał do podwyższania wieku emerytalnego, czy mieć jednak niezależną pozycję? Hołownia wybrał, że chce być trochę niezależny, ale cena, jaką zgodził się za to zapłacić, a przecież nie musiał tego robić, jest taka, by największemu klubowi parlamentarnemu zabrać miejsce w prezydium nie tylko Sejmu, ale i Senatu. To jest ewidentna gra (...).