Plebiscyt - wyniki

2013-08-29

Plebiscyt na najciekawszy utwór Międzynarodowego Konkursu Artystycznych Form Radiowych "Grand PiK 2013".

W internetowym Plebiscycie na najciekawszy utwór Międzynarodowego Konkursu Artystycznych Form Radiowych "Grand PiK 2013" najwięcej głosów uzyskał utwór "Miłość bez kalkulacji" Grażyny Preder z Polskiego Radio Koszalin.

Nagrodę - tablet Lark FreeMe X4 10.1 16 GB za nadesłane uzasadnienie swojego wyboru otrzymała Aleksandra Przybytkowska.

Zasady i przebieg Plebiscytu

2013-09-02

(wyciąg z Regulaminu)

Głosowanie prowadzone było w terminie od 3 do 11 września 2013 r.

Zgłoszeniem do uczestnictwa w Plebiscycie, było wysłanie wiadomości pocztą elektroniczną na adres plebiscyt@radiopik.pl zawierającej:

tytuł wybranego utworu,
uzasadnienie wyboru sformułowane w języku polskim,
imię i nazwisko,
numer telefonu,
adres do korespondencji.

Każdy Głosujący mógł oddać tylko jeden głos w trakcie trwania Plebiscytu. Zwycięskim utworem w Plebiscycie został ten utwór, na który oddano najwięcej głosów.

Nagrodę (tablet Lark FreeMe X4 10.1 16 GB) otrzymała osoba, która podała najciekawsze, zdaniem jury powołanego przez Organizatora, uzasadnienie swojego wyboru. Jury wzięło pod uwagę tylko te zgłoszenia, które zawierały wszystkie konieczne elementy wymienione w Regulaminie.

Regulamin Plebiscytu na najciekawszy utwór Międzynarodowego Konkursu Artystycznych Form Radiowych "Grand PiK 2013"

Poniżej 29 utworów konkursowych (kolejność alfabetyczna):

2013-09-02

• Bieda

2013-09-01

Polskie Radio Regionalna Rozgłośnia w Krakowie, Radio Kraków S.A

Autor: Magdalena Wadowska
Realizator: Tomasz Orzechowski

Co bieda czyni z człowiekiem? Co bieda wyzwala w człowieku? Jednych motywuje, by pomagać innym biednym. Drugich, by pomagać przede wszystkim sobie, często wyłudzając „ostatni grosz” od naprawdę potrzebujących. Ale kto kim jest w dobie internetu straciło oczywistość. Bieda zyskała nową internetową przestrzeń. Trudno ją zweryfikować i zobaczyć. Bohaterów reportażu połączyła bieda, która ma wiele wymiarów nie tylko materialny, ale i duchowy czy mentalny.

What does poverty do to a man? What does poverty free in a man? Some of them are motivated in order to help other poor people. Some of them are motivated to help themselves, often to wangle "the last penny” from those who are really in need. But who is who in the era of the Internet lost reality. Poverty gained new virtual space. It is difficult to verify it and to see it. The main characters of the report were connected by poverty which is multidimensional: material, spiritual and mental.

• Chłopski pamiętnik Jana Walochy

2013-09-01

Polskie Radio Regionalna Rozgłośnia w Kielcach "Radio Kielce" S.A.

Autor: Ryszard Koziej
Realizator: Jacek Kałczuga

„Chłopski pamiętnik Jana Walochy” – audycja dokumentalna, której bohaterem jest sędziwy mieszkaniec wsi Niegosławice, autor wydanego drukiem pamiętnika. Jego zapiski, które w zamierzeniu miały być tylko rodzinną pamiątką zamkniętą w szufladzie, okazały się doskonałym dokumentem wojny i powojennych czasów na polskiej wsi. Takiego zdania jest jeden z najważniejszych naukowców badających świadectwa kultury ludowej – profesor Roch Sulima z Warszawy.

Spisane wspomnienia „Z Jurkowa do Niegosławic” Jana Walochy ukazały się w 2012 roku staraniem Ośrodka Kulturalno-Historycznego „Beldonek” Pałac Wielopolskich w Chrobrzu. Od kilku lat, głównie za sprawą publikacji Wiesława Myśliwskiego jednego z najwybitniejszych współczesnych prozaików polskich, w kręgach naukowców, antropologów, socjologów i kulturoznawców, ale też w mediach toczy się dyskusja, czy mamy już do czynienia z kresem kultury chłopskiej. Czy polska wieś, którą znamy głównie z literatury, naznaczona swoistym etosem i stylem życia, wieś będąca źródłem kulturowych inspiracji ale przede wszystkim niezliczonych elementów naszej narodowej kultury odeszła już w przeszłość.

Audycja „Chłopski pamiętnik Jana Walochy” jest jednym z głosów w tej dyskusji. Występują w niej: autor wspomnień „Z Jurkowa do Niegosławic” Jan Walocha, antropolog i badacz kultury ludowej profesor Roch Sulima. Fragmenty pamiętnika czyta dziennikarz Radia Kielce Bohdan Gumowski. W audycji wykorzystano fragmenty nagrań muzycznych Czesława Niemena oraz Stefana Wyczyńskiego i kapeli z Lubczy.

"Peasant’s Diary of Jan Walocha” – a documentary broadcast which main character is an aged inhabitant of the village of Niegosławice, the author of the published diary. His notes which intended to be a family memory locked in a drawer appeared to be an excellent document of the war and post-war times in the Polish countryside. This is an opinion of one of the most influential scholars who investigates testimonies of folk culture – professor Roch Sulima from Warsaw.

The written memories "From Jurków to Niegosławice” by Jan Walocha were published in 2012 thanks to Cultural-Historic Centre "Beldonek” Palace of the Wielkopolskis’ family in Chrobrz. For a couple of years, mainly thanks to publications of Wieslaw Myśliwski – one of the greatest contemporary Polish prose writers, in the circles of scientists, anthropologists, sociologists and culture experts, and also in the media there has been a discussion if we face a dusk of the peasants’ culture. Has Polish countryside, which we know mainly from literature, marked by peculiar ethos and lifestyle, the countryside which is a source of cultural inspiration and first of all a great number of elements of our national culture perished?

The broadcast "Peasant’s Diary of Jan Walocha” is one of the voices in this discussion. The following people take part in it: the author of the memories "From Jurków to Niegosławice” Jan Walocha, an anthropologist and investigator of folk culture Roch Sulima. The fragments of the diary are read by a journalist of Kielce Radio Bohdan Gumowski. The fragments of recordings by Czesław Niemen and Stefan Wyczyński and a band from Lubcza are used in the broadcast.

• Ciachociałko

2013-09-01

Polskie Radio-Regionalna Rozgłośnia w Białymstoku "Radio Białystok"-Spółka Akcyjna

Autor: Anna Bogdanowicz
Realizator: Anna Bogdanowicz

Ciałko jak ciacho to dla jednych wielki puszysty, kremowy ptyś, dla innych cienka rurka ale z kremem, jeszcze innym podobają się krakersy.

Trzej panowie siedzą na ławce w parku i obserwują kobiety i mężczyzn. Wyrażają opinie na temat ich wyglądu i seksualności. Wytykają wady i ujawniają swoje upodobania co do kobiet. Stanowią swoistą lożę szyderców.

Osoby „puszyste”- polskie grubasy bez zażenowania podają swoje rozmiary- 46, 48, 50, 52. Mówią jak świetnie się czują z nadmiarem kilogramów, żartują na ten temat, mówią o swojej atrakcyjności, seksualności, podobaniu się mężczyznom, o nieliczeniu kalorii, jedzeniu wszystkiego co kusi. Twierdzą, że lepiej być grubym niż anorektykiem bo „kochanego ciałka nigdy za dużo, łóżko jest pełne miłości i po brzegach zwisa, że apetyczne grubiutkie ciałka nadają się do przytulania, do kochania i schrupania a jak się to komuś nie podoba to już jego problem”. Kobiety żałują jedynie, że za nimi mężczyźni tak często się nie oglądają , że jednak wolą patrzeć na długie nogi i duże dekolty niż próbować dostrzec intelekt ładnej grubaski. W odpowiedzi słyszą, że „otyłość jest super jak dotyczy portfela”.

Na koniec dietetyk informuje, że w Polsce około 20 % społeczeństwa ma problem z nadwagą i otyłością i że nie ma „diety cud”, lekarka zaś wymienia choroby zagrażające grubasom i dodaje, że nie ma leku na walkę z otyłością.

The body is like a cake, for some it is a big, fluffy, creamy puff, for others it is a thin tube but necessarily with cream, and some prefer crackers.

Three men are sitting on a bench in the park and are observing women and men. They express their opinions on their appearance and sexuality. They point out drawbacks and reveal their preferences as for the women. They are something like a chorus of disapproval.

The "plumps” – Polish fat people speak freely about their sizes – 46, 48, 50, 52. They say they feel good with excess of kilos, tell jokes about the topic, and speak about their attractiveness and sexuality, that they are liked by men, that they don’t count calories, and that they can eat whatever they want. They say that it is better to be fat than an anorectic, because "the beloved body is never too much. The bed is full of love and it hangs off, that appetizing fat bodies are good for cuddling, making love and champing, and if someone does not like it, it is their business”. Women just regret one thing that men don’t often look back, that they prefer to look at long legs and large necklines than to notice the intellect of a smart fatty woman. In response they hear that "obesity is good, if it concerns your wallet”.

At the end a nutritionist informs that in Poland about 20% of the society has a problem with overweight and obesity, and there is no "miraculous diet”, the doctor enumerates the diseases threatening the fat and adds that there is no cure to fight obesity.

• Doceniam Życie

2013-09-01

Radio Gdańsk S.A.

Autor: Magdalena Świerczyńska
Realizator: T.Cybula / J.Puchalski

Reportaż jest prywatną, bardzo osobistą rozmową autorki z Ester Amszanowski - uczestniczką jednego z gdańskich kindertransportów w 1939 roku. Bohaterka miała zaledwie 11 lat, kiedy opuściła Gdańsk i straciła swoją rodzinę. Autorka zestawia opowieść i odczucia bohaterki z emocjami i wypowiedziami współczesnych jedenastolatków.

The report is a private, very personal talk of the author with Ester Amszanowski – a participant of one of the kindertransports in Gdańsk in 1939. The main character was only 11 years old when she left Gdańsk and lost her family. The author opposes the story and the feelings of the main character with the emotions and statements of contemporary eleven-year-olds.

• Dzieci się nie chowa

2013-09-01

Radio Łódź

Autor: Kamila Perka
Realizator: Andrzej Papajak

Badania pokazują, że obecnie jedno na sto dzieci rodzi się z autyzmem. Jak wygląda ta choroba na co dzień? Tego nie wiedzą nawet terapeuci, mimo że poświęcają swojej pracy wiele czasu. Ale są jeszcze ojcowie i matki dzieci autystycznych, którzy znają każde zachowanie, każdą reakcję i każdy problem malucha.

Taką mamą jest Sylwia. Siedmioletnim Jasiem zajmuje się na pełny etat. Każdy jej dzień jest doskonale zaplanowany i podporządkowany synkowi. To zupełnie inne życie, ale przecież "inne" nie oznacza "gorsze". Autyzm ma różne oblicza, oto jedno z nich.

The research show one in a hundred children is born with autism. How does the disease look like in everyday life? Even therapists do not know this, disregarding the fact that they spend a lot of time to study this. But there are also fathers and mothers of autistic children who know every behavioural trait, every reaction and every problem of their child.

Sylwia is such a mother. She takes care of her seven-year-old Jaś full time. Every day of her life is perfectly planned and devoted to her son. It is an entirely different life, but "different” does not mean "worse”. Autism has different faces, here is one of them.

• Gen pamięci

2013-09-01

Polskie Radio Szczecin S.A.

Autor: Agata Rokicka
Realizator: Wawrzyniec Szwaja

We wrześniu ubiegłego roku powstała Polska Baza Genetyczna Ofiar Totalitaryzmów. Powstała w Szczecinie z inicjatywy Pomorskiego Uniwersytetu Medycznego i Instytutu Pamięci Narodowej. Pomoże ona wyjaśnić losy wielu zaginionych bohaterów.

Bożenna Winiaszkiewicz jest córką jednego z nich - podpułkownika Władysława Minakowskiego, lotnika, bohatera wojennego, który w dniu swoich 50. urodzin, 13 maja 1952 r. usłyszał takie słowa: "Proces ten to jeszcze jedno zdemaskowanie nikczemnej garstki wykolejeńców narodu polskiego, którzy zdradzili swój kraj i wiernie służyli agentom świata imperialistycznego, dążąc do nowej pożogi wojennej".

Last year in September the Polish Genetic Base of Totalitarianism Victims was founded. It was established in Szczecin initiated by Pomeranian Medical University and the Institute of National Remembrance. It will help explain the fate of many lost heroes.

Bożena Winiaszkiewicz is a daughter of one of them – lieutenant-colonel Władysław Minakowski, a pilot, a war hero who on the day of his 50th birthday on March 13th 1952 heard the following words: "This process is another disclose of a mean handful of deviants of the Polish people who betrayed their country and faithfully served the agents of the imperialist world aiming at a new war conflict”.

• Honor żołnierza

2013-09-01

Radio Koszalin S.A.

Autor: Jolanta Rudnik
Realizator: Adam Iwaszkiewicz

St. sierżant Jacek Żebryk ze Świdwina od kilkunastu lat jest żołnierzem zawodowym, brał udział w 3 misjach zagranicznych a teraz w Polsce walczy o honor żołnierzy w nich uczestniczących. Oburzyły go obraźliwe wpisy na portalach internetowych dotyczące polskich żołnierzy. Zgłosił sprawę do prokuratury i zażądał kary dla autorów wpisów. Sądy rozpatrzyły już kilka doniesień. Zapadły pierwsze wyroki.

Reportaż opowiada o sierżancie Żebryku, jego udziale w misjach i o tym dlaczego zdecydował się na wystąpienie przeciwko autorom internetowych wpisów. Autorka przedstawia także argumenty przeciwników udziału polskich żołnierzy w zagranicznych misjach oraz podejście polskich sądów do obraźliwych wpisów internetowych.

Reportaż ukazuje również kontrowersje polityczne i moralne dotyczące udziału polskich żołnierzy w misjach w Iraku i Afganistanie. W tym kontekście stawia pytania o granice wolności słowa.

A senior sergeant Jacek Zebryk from Swidwin has been a professional soldier for more than a dozen years, took part in 3 foreign missions, and now is in Poland struggling for honour of the soldiers who took part in them. He was indignant by insulting comments on the Internet portals concerning Polish soldiers. He reported the case to the prosecutor’s office and demanded punishment to the authors of the comments. The courts have already heard some cases. The first sentences have been made.

The report tells the story of sergeant Żebryk, his participation in the missions, about his decision to oppose the authors of the Internet posts. The author of the report also shows some arguments against participation of Polish soldiers in foreign missions and the approach of the Polish courts about offensive online posts.

The report also depicts political and moral controversies concerning participation of Polish soldiers in missions in Iraq and Afghanistan. In this context she asks questions about the limit of the freedom of speech.

• Jałtańska gra / КУРОРТНЫЕ ЗАБАВЫ

2013-09-01

Dmitry Nikolaev

Reżyseria:Dmirty Nikolaev
Autor: Brian Friel wg opowiadania A. Czechowa "Dama z pieskiem”
Realizator: Anton Denikin

Słuchowisko "Jałtańska gra" jest uwspółcześnioną wersją opowiadania Antona Czechowa pt. "Dama z pieskiem". Dimitrij Gurow, 39-letni mieszkaniec Moskwy, spędza wakacje z żoną i dziećmi w Jałcie nad Morzem Czarnym. Znudzony życiem mężczyzna oddaje się licznym romansom oraz obserwowaniu innych wczasowiczów. Jednym z nich jest Anna, tytułowa dama z pieskiem, która nigdy nie rozstaje się ze swoim czworonożnym pupilem. Wakacyjna znajomość bardzo szybko przeradza się w romans, który nie kończy się jednak wraz z powrotem do rodzinnych miejscowości. Historia szybko przeradza się w przejmującą opowieść o nieszczęśliwej miłości. Reżyser i ilustrator muzyczny – Dmitrij Nikołajew, Realizacja akustyczna – Anton Denikin, Produkcja/redakcja – Żanna Pierieliajewa, Obsada: Marina Worożyszczewa, Władysław Wietrow.

A radio broadcast "The Yalta’s Game” is a contemporary version of Anton Chekhov’s story "The Lady with the Dog”. Dmitry Gurov, a 39-year-old inhabitant of Moscow, spends holidays with his wife and children in Yalta on the Black Sea. The man bored with life indulges in numerous affairs and observations of other holidaymakers. One of them is Anna, the titled lady with the dog who has never parted with her four-legged pet. A holiday acquaintance quickly grows into an affair which does not finish after returning back to their native places. The story transforms into a moving story about unhappy love. Director and music illustrator – Dmitry Nikolayev. Acoustic performance – Anton Denikin, production/reduction – Zhanna Pyerelyajeva. Cast: Marina Worożyszczewa, Wladysław Wietrow.

• Kawał życia

2013-09-01

Studio Reportażu i Dokumentu Polskiego Radia S.A.

Autor: Alicja Grembowicz
Realizator: Irena Piłatowska

Janusz Horodniczy urodził się w Wilnie w 1935 roku. Tam spędził krótkie ale, jak twierdzi "najpiękniejsze lata swojego życia". W dorosłość wkraczał we Wrocławiu i chociaż od kilkudziesięciu lat mieszka w Warszawie zawsze ze wzruszeniem słucha M. Koterbskiej w piosence "Mkną po szynach niebieskie tramwaje." Wtedy wracają wspomnienia: zarówno więzienne (jako nastolatek został skazany na 15 lat za zorganizowanie tajnej organizacji politycznej), jak i zawodowe (bo po wyjściu postanowił zostać aktorem i został, choć nie kończył studiów aktorskich). Pracował w radiu i telewizji. Napisał kilka książek. Jest autorem wielu filmów dokumentalnych. Jego życie to kawał niebanalnej historii.

Janusz Horodniczy was born in Vilnius in 1935. He spent a short but as he says "the most beautiful time of his life”. He spent his green years in Wroclaw and however, he has been living in Warsaw for several dozen years he always listens to M. Koterbska’s song "Blue trams are speeding on the rails” with emotion. Then memories come back: both from prison (being 15 years old he was sentenced to 15 years imprisonment for gathering a secret political organization) and from work (when he left prison he decided to become an actor and became an actor, even though he didn’t finish any studies for actors). He has worked for the radio and television. He has written several books. He is an author of many documentaries. His life is a piece of original history.

• Každý košík má svůj příběh

2013-09-01

Eva Nachmilnerová

Reżyseria: Eva Nachmilnerová
Autor: Dominika Švecová
Kompozytor: Carolina Zviebel
Realizator: Roman Špála SYNOPSIS

Vincent McCarron to człowiek niezwykły, o zdrowym rozsądku, zawdzięczający wszystko samemu sobie. Jest postacią rodem z irlandzkich opowiadań ludowych. Pochodzi z Inishmore, jednej z wysp Aran na zachodzie Irlandii. Pomimo iż się tutaj nie urodził, jest bardzo mocno związany z tym miejscem.

Wyspy Aran leżą w regionie Gaeltacht, którego mieszkańcy płynnie posługują się językiem gaelickim, a niektórzy z nich zajmują się tradycyjnym rzemiosłem i sztuką, podobnie jak Vincent, którego głównym zajęciem jest wyplatanie koszyków. Wyspę zamieszkuje 800 osób i prawie wszyscy znają się między sobą osobiście.

Kiedy autorka programu dokumentalnego zasiadła w pracowni Vincenta, mężczyzna właśnie pracował nad małym koszykiem na torf. Opowiedział jej historię wysp Aran oraz związane z nimi tradycje.

Przysłuchując się opowiadaniom o wyplataniu koszyków oraz dźwiękom morza, zostaniesz szybko pochłonięty przez atmosferę tej wyspy i zdasz sobie sprawę, jak bardzo wszystkie aspekty życia na tych wyspach zależne są od wpływu panującej tu, nieprzewidywalnej pogody oraz morza.

Dźwięki pochodzące z tej wyspy zostały wykorzystane jako podkład dla charakterystycznych kompozycji dźwiękowych francuskiej kompozytorki i muzyka Caroline Zviebel.

Vincent McCarron is a distinctive, self-made man with common sense. It is such a character as you would find in Irish folk stories. He comes from Inishmore, one of Aran islands, in the west of Ireland. Even though he was not born there he is very well rooted there.

The Aran islands lie in the Gaeltach region where people speak fluent Irish Gaelic and some of them keep traditional arts and crafts, just as Vincent does basket making. There are 800 people living on the island and nearly all of them know each other in person.

When the author of the documentary sat down in Vincent's workshop, he was making a little turf basket, he told her about the history of the Aran Islands and its traditions.

While listening to the story of his basket making and the noise of the sea you will be drawn into the island atmosphere and you will realise to what extent everything is determined by the unpredictable weather and the sea on these islands.

The sounds from the island have been used as a base for distinctive sound design by the French musician and composer Carolina Zviebel.

• Lech, Czech i... Rus - Czechosłowacja' 68

2013-08-29

Polskie Radio Regionalna Rozgłośnia w Opolu "Radio Opole" S.A.

Autorzy: Adrian Chimiak, Magdalena Szybińska
Realizator: Adrian Chimiak

Dokument powstał dzięki uprzejmości i pomocy Milana Švaba z Radia Ołomuniec, dzięki któremu dotarliśmy do nagrań z archiwum Czeskiego Radia. To przykład doskonałej współpracy między Polakami i Czechami. Jednak nie zawsze tak było...

Polacy są dumni z historii swojego kraju. Są przekonani, że jest pisana tylko złotymi literami. Nie chcą pamiętać, że całkiem niedawno był rok 1968. Właśnie mija 45. rocznica wydarzeń, o których Czesi i Słowacy chcieliby zapomnieć, a Polacy na zawsze wymazać z kronik. Europa wie, że 21.08.1968 wojska Układu Warszawskiego dokonały interwencji w Czechosłowacji, lecz szczegóły wydarzeń pozostały za Żelazną Kurtyną. Co naprawdę działo się wówczas w sercu Europy?

Audycja przybliża ten czas i dzięki oryginalnym nagraniom polskim i czeskim pozwala poznać klimat tamtych dni. Głos zabierają także polscy wojskowi, którzy w nocy 20 sierpnia wyruszyli w czołgach w kierunku czechosłowackiej granicy. „Gdy dostaliśmy rozkaz taśmowania amunicji, wiedzieliśmy, że żarty się skończyły” – mówi jeden z nich. W dokumencie słyszymy też mieszkańców Czechosłowacji, dziennikarzy tamtejszego radia, prezydenta Vaclava Havla („Widziałem mężczyznę, który strzelał z czołgu. To byli chłopcy, którzy nie wiedzieli, gdzie są i po co”), lokalnych historyków z polskiej i czeskiej strony.

Dzisiaj stosunki polsko-czeskie są bardzo dobre, zwłaszcza mieszkańcy pogranicza mogą mówić o sobie nawzajem: przyjaciele. Jednak, nawet wśród przyjaciół zdarzają się gorsze chwile i o nich należy rozmawiać. Aby pojednanie mogło być pełne, a przyjaźń trwała, obie strony powinny zrozumieć, co wydarzyło się przed laty. Szczery dialog, wyjaśnienie wszelkich wątpliwości, które obrosły mitami i być może nie do końca pozwalają na pełne zaufanie, zrozumienie postaw i decyzji, które były bolesne zarówno dla Polaków jak i obywateli Czechosłowacji - właśnie dlatego powstał ten dokument. Dzisiaj dojrzeliśmy do tego, by nazwać złem jeden z najczarniejszych rozdziałów w naszej wspólnej powojennej historii.

This feature came into existence thanks to kindness and help of Milan Švab of Radio Olomouc, through whom we reached archived recordings of the Czech Radio. This is a perfect example of cooperation between Poles and Czechs. However it wasn’t always like that…

Poles are proud of the history of their country. They believe it is written in gold letters. They do not want to remember that the year 1968 was not so long ago. It is the 45th anniversary of the events that Czechs and Slovaks would prefer to forget about and Poles would rather erase from their annals forever. Europe knows that on August 21st 1968 armed forces of the Warsaw Pact entered Czechoslovakia, but the details of this operation remained behind the Iron Curtain. What was really going on then at the heart of Europe?

This documentary brings those times closer and, thanks to original Polish and Czech recordings, it allows to feel the atmosphere of those days. We can also hear Polish soldiers who on August 20th, at night, set off in tanks towards the border of Czechoslovakia. "When we received the command: "load ammunition”, we realized it was getting serious” – says one of them . We also hear citizens of Czechoslovakia, reporters of Czechoslovakian radio, Vaclav Havel, the president ( "I myself saw a man shooting from a tank. They were boys who did not know where they were and why.” ), local historians from both sides of the frontier.

Today relations between Poles and Czechs are very good, especially people living close to the border can call one another „friends”. But even among friends there are bad moments and it is necessary to talk about them. And to make sure reconciliation is full, and friendship durable, both sides need to understand what happened years ago. A sincere dialogue, sorting out any doubts with some myths grown on them, which maybe do not allow complete trust, understanding of attitudes and decisions which were painful for both Poles and citizens of Czechoslovakia - they were the aims of this documentary. Nowadays we feel mature enough to pronounce one of the blackest chapters of our common post-war history – "bad”.

• Miłość bez kalkulacji

2013-08-29

Polskie Radio Koszalin S.A.

Autor: Grażyna Preder
Realizator: Adam Iwaszkiewicz

To była wielka miłość, chociaż połączyła ludzi po przejściach, z bagażem życiowych ran i blizn.

ONA – trochę szalona artystka-malarka, portrecistka, a przy tym miłośniczka koni, psów i wszelkich czworonogów. Twierdzi, że malarstwo jest jak miłość. Bywa przyjemnością, ale należy ją traktować poważnie.

ON – bardzo znany aktor teatralny, telewizyjny i filmowy. Zagrał, m.in., w „Kingzajzie”, „Psach”, „Liście Schindlera” i „Kilerze”. Z małego ekranu znany jest głównie dzięki serialowi „M jak miłość”. Zdeklarowany fan piłki nożnej i obrońca Reprezentacji Artystów Polskich. W 2005 roku, mając 48 lat, zapragnął oddać krew w ramach kampanii „Krewniacy”. I wtedy dowiedział się, że jest zarażony wirusem zapalenia wątroby typu „C”. Zmarł pięć lat później.

Kiedy Agnieszka Kowalska i Maciej Kozłowski postanowili być razem, chwilę później do ich domu weszła choroba. Kiedy brali ślub w 2008 roku, aktor był już naprawdę ciężko chory. Jednak do końca starali się żyć normalnie: tworzyć, pracować, opiekować się zwierzętami i pomagać ludziom. Oboje chcieli pomagać, nie umieli przejść obojętnie obok czyjejś krzywdy czy cierpienia.

Oboje też nie znosili pozerstwa, zadęcia, gwiazdorstwa i wszelkiej sztuczności. I mieli podobne poczucie humoru które rozładowywało napięcia w ich wzajemnych relacjach. Byli szczęśliwi, mimo ciągłych pobytów Macieja w szpitalach, badań i lęku, co będzie dalej.

Po śmierci męża, Agnieszka Kowalska napisała książkę o ich wspólnym życiu - „Czas na mnie”. Nie ma w niej łzawych wspomnień ani sentymentalizmu, a jednak książka aż kipi od emocji. Odsłania olbrzymie pokłady miłości, smutku, żalu, tęsknoty, cierpienia i radości jednocześnie. Taka też – poruszająca, szczera, głęboka i pełna metafizyki jest opowieść Agnieszki Kowalskiej w reportażu „Miłość bez kalkulacji”. Jej talent literacki obrazują fragmenty książki wykorzystane w audycji, a przeczytane przez aktorkę Magdalenę Muszyńską.

Zamierzeniem autorki reportażu, Grażyny Preder, było odzwierciedlenie przekonania, towarzyszącego do dziś Agnieszce Kowalskiej, że prawdziwa miłość nigdy się nie kończy.

It was a great love; however it connected people with the past, with baggage of spirit wounds and scars.

HER – a bit crazy artist-painter, a portraitist, and at the same time a lover of horses, dogs and other four-legged creatures. She claims that painting is like love. It can be pleasant, but one should treat it seriously.

HIM – a well known theatre, TV and film actor. He starred in "Kingsajz”, "Psy”, "Schindler’s List” and "Kiler”. He is also known from TV series "M jak miłość” {"L for Love”}. He is a declared football fan and a defender in the Team of Polish Artists. In 2008 being 48 years old he was eager to give blood in the campaign "Krewniacy”. Then he got to know that he was infected with Hepatitis C. He died five years later.

When Agnieszka Kowalska and Maciej Kozłowski decided to be together, a moment later the disease knocked at their door. When they got married in 2008, the actor was already seriously ill. However, he tried to live a normal life until the very end: he created, worked and took care of animals and helped people. Both of them wanted to help others, they couldn’t pass by suffering and maltreatment indifferently.

Neither of them was swanky, with the shadow of blast, stardom and artificialness. And they had a similar sense of humour which cleared the air in their relationship. They were happy, regardless of Maciej’s constant staying in hospitals, treatments and fears of what would be next.

After the death of her husband, Agnieszka Kowalska wrote a book about their life together entitled "Czas na mnie” ["It’s Time for Me”]. There are no teary memories and sentimentalism, however, the book boils from emotions. It reveals enormous sources of love, sorrow, grief, longing, suffering and joy at the same time. The same is Agnieszka Kowalska’s story in the report "Miłość bez kalkulacji” ["Love without Calculation”], which is moving, frank, deep and full of metaphysics. Her literal talent is presented by some fragments from the book used in the programme read by an actress Magdalena Muszyńska.

The aim of the author of the coverage, Grażyna Preder, was to reflect the idea which still accompanies Agnieszka Kowalska that true love never ends.

• Moja cienka czerwona linia

2013-09-01

Radio Lublin S.A.

Autor: Monika Hemperek
Realizator: Jarosław Gołofit

Kapitan Jacek Matysiak (vel Flyshark), as lotnictwa wojskowego, były dowódca klucza lotniczego w 41. eskadrze lotnictwa taktycznego w Malborku, miał perfekcyjny plan na życie: po czterdziestce przejście do lotnictwa cywilnego, rozwój kariery zawodowej, realizacja marzeń. Wtedy zachorował na stwardnienie rozsiane, jednak nie poddał się. Walczy z chorobą, z systemem leczenia, stereotypami (występując w telewizyjnej kampanii społecznej "SM - walcz o siebie"), walczy też z samym sobą...

Captain Jacek Matysiak (vel Flyshark), the ace of the military air forces was a commander of a v-formation in squadron 41 of the tactic air forces in Malbork. He had a perfect plan in his life: when he is forty he would like to go to civil aviation, develop his career and fulfill his dreams. Then he fell ill with multiple sclerosis, however, he didn’t give in. He struggled with the illness, with the system of health care, stereotypes (performing in a TV social campaign "SM – fight for yourself”), he is also struggling with himself…

• Moja ciotka Zyta

2013-09-01

Polskie Radio Białystok

Autor: Agnieszka Czarkowska
Realizator: Agnieszka Czarkowska

W lipcowy poranek 1945 roku Sowieci zabrali dwudziestoletnią Zytę z domu w Gibach. Nie prowadzili jej daleko... Tuż obok, w sąsiednim domu, był punkt filtracyjny. Przez dwa tygodnie rodzice i młodszy brat Zyty słuchali krzyków i jęków katowanych ludzi. Później wywieźli ich jedenastoma ciężarówkami i ślad po nich zaginął. Ta historia w rodzinie Kucharzewskich jest żywa do dziś. Żyjący jeszcze pan Józef nie ma nadziei, że postawi świeczkę na grobie siostry. Ale jego syn Grzegorz, który swoją ciotkę Zytę zna tylko z fotografii i opowieści babci potrafi o niej śpiewać jak nikt...

A July morning in 1945, the Soviets took a twenty-year-old Zyta from her home in Giby. They didn’t lead her far… Just next to her house there was a filtrating point. For two weeks her parents and a younger brother were listening to screams and groans of the tortured people. Later they were transported by eleven lorries and she went missing without a trace. This story is still alive in the Kucharzewskis family. Józef, who is still alive, does not have any hope and puts up a candle on his sister’s grave. Though his son Grzegorz, who knows his aunt only from the photograph and his grandmother’s stories can sing about her as no one else…

• Muszę

2013-09-01

Polskie Radio Rzeszów S.A.

Autor: Małgorzata Iwanicka
Realizator: Jerzy Dziobak

Wiele się mówi o chorych na raka. Jednak są też chorzy, którzy są odizolowani od świata, z powiększającą się każdego dnia niepełnosprawnością ruchową. RZS czyli reumatoidalne zapalenie stawów od ponad 30 lat niszczy życie bohaterki reportażu. Choć kobieta pracowała w służbie zdrowia, to nie spotkała tam zrozumienia dla swojej niepełnosprawności. Jak pracuje się niepełnosprawnemu wśród zdrowych, czy choroba uszlachetnia, czy tylko wyostrza charakter?

A lot is being said about cancer. However, there are the sick that are isolated from the world, with an increasing day by day motor disability. RA, that is rheumatoid arthritis, has been destroying the life of the main character for more than 30 years. Even though the woman worked in health care she didn’t find understanding for her disability. How do the disabled work among healthy people, does the disease make you more noble or does it sharpen your character?

• Nie mogę przestać

2013-09-01

Radio Opole S.A.

Autor: Magdalena Szybińska
Realizator: Adrian Chimiak

Reportaż przedstawia historię kilku mężczyzn, dla których seks stał się przekleństwem. Jeden nie może żyć bez pornografii, drugi - uprawiał seks z bardzo dużą liczbą kobiet, trzeci zaś jest uzależniony od uczucia miłości, które też jest przez niego postrzegane w sposób niewłaściwy. Tych historii słucha reporterka wraz z pewnym człowiekiem, który sam ma sporo do opowiedzenia.

Liczba uzależnionych rośnie w zastraszającym tempie, dlatego lekarze i naukowcy zaczynają mówić o epidemii uzależnień od seksu. Szacuje się, że w Stanach Zjednoczonych od 3 do 5% populacji (ok. 9 mln osób), można zaliczyć do grona osób uzależnionych od seksu. W Polsce nikt takich statystyk nie prowadzi.

The report shows a story of some males for whom sex has become a curse. One of them cannot live without pornography, the second – has made love with a large number of women, the third one, however, is addicted to the feeling of love, which is regarded by him in a wrong way. These stories are heard by a reporter together with a certain man who also has a lot to say.

The number of addicts is growing in an enormous tempo that is why doctors and scientists start talking about the epidemic of addiction to sex. It is estimated that in the United States from 3 to 5 % of inhabitants (about 9 mln people) can be considered to be addicted to sex. In Poland nobody has conducted such statistics.

• Niedoczekanie, czyli "Dziady" na dworcu

2013-09-01

Radio Katowice S.A.

Autor: Józef Wycisk
Realizator: Jacek Kurkowski

Kiedy spędzamy część naszego życia bezczynnie, na przykład w oczekiwaniu na Kogoś na dworcu; kiedy dzieje się to w miejscu, w którym ważne relacje o naszej rzeczywistości nadal nas dopadają, choć do naszego życia nic nie wnoszą; a światem rządzi żółty lub czerwony pasek u dołu ekranu; skąpani niegdyś w romantycznej literaturze, unurzani w pięknej historii, czekamy, a myśli nam się kotłują z tej bezczynności; zastanawiamy się, dlaczego kiedyś mogło być tak pięknie; czy dzisiaj jest dokładnie tak, jak miało być; czy musi być tak, jak jest. I właściwie, na kogo czekamy?

When we spend a part of our life lazily, for example, waiting for Someone at the railway station; when it happens in a place in which important news about our reality can still reach us, although they do not bring anything into our lives; the world is guided by a yellow or red strip at the bottom of the screen; deepened once in romantic literature, bathed in beautiful history we are waiting, and the thoughts are whirling because of this inactivity; we are thinking why it could have been so beautiful; is it the same today as it supposed to be; does it have to be as it is. And actually who are we waiting for?

• Ona i Ana

2013-09-01

Polskie Radio - Regionalna Rozgłośnia w Bydgoszczy "Polskie Radio Pomorza i Kujaw" S.A.

Autor: Żaneta Walentyn
Realizator: Marek Rzepa

"Nienawidzę jej, tej drugiej we mnie" - mówi dwudziestoletnia Monika. To właśnie "ta druga" jest przyczyną ciągłych problemów Moniki. To ona każe jej codziennie wchodzić na wagę, spalać kalorie, głodzić się lub wymiotować. Jest jednak coś pociągającego w "tej drugiej", coś, co z jednej strony każe ją nienawidzić, a z drugiej kochać. Ana jest jak bogini, ma swoich wyznawców, którzy wierzą ,że dzięki niej osiągną perfekcję. I choć Ana żyje tylko w imaginacji jej wyznawców, to anoreksja jest już prawdziwą chorobą, nierzadko prowadzącą do śmierci. Osoby cierpiące na anoreksję nie nazywają jej chorobą lecz stylem życia, polegającym na dążeniu ku doskonałości i stałej kontroli nad sobą.

W reportażu wykorzystano fragmenty blogów Pro-Ana: Zapiski anorektyczki i Chcę być chuda. Występują: Monika, "ta druga", Ana, lekarz.

"I hate her, the other one inside of me” – says a twenty-year-old Monika. This is the other one who is a cause of constant problems of Monika. It is her who makes Monika step on the scales every day, burn the calories, starve or vomit. However, there is something attractive in "the other one”, something that forces to hate her from one side and love her from the other. Ana is like a goddess with her followers who believe that thanks to her they would reach perfection. Even though Ana lives only in the imagination of her believers, anorexia is a real disease which often causes death. Those who suffer with anorexia do not call it a disease but a lifestyle based on aiming at perfection and constant control over oneself.

In the report some fragments from blogs Pro-Ana were used: Notes of an anorectic and I would like to be slim. Cast: Monika, "the other one”, Ana, a doctor.

• Opowieści o samotnym wilku

2013-09-01

Polskie Radio - Regionalna Rozgłośnia w Bydgoszczy "Polskie Radio Pomorza i Kujaw" S.A.

Autor: Magdalena Jasińska
Realizator: Magdalena Jasińska

Samotny Wilk - Witold Lutosławski wspominany przez swoich przyjaciół, muzyków, współpracowników. Kompozytor - osoba wyjątkowa, fundująca anonimowo stypendia uzdolnionym instrumentalistom, finansująca operacje ciężko chorym muzykom. Wielki autorytet, niekiedy trzymający dystans "wyciągniętej ręki", ale i potrafiący słuchać swoich rozmówców. Muzycy wspominają jego elegancki frak, nienaganne maniery, komponowanie posiłków niczym swoich recitali. Sam Lutosławski w archiwalnych nagraniach przyznaje, że jest samotnym wilkiem.

W audycji kompozytora wspominają: prof. Zbigniew Bargielski - kompozytor, wielokrotnie spotykał się z kompozytorem; Eleonora Harendarska - dyrektor Filharmonii Pomorskiej;
prof. Andrzej Bauer - wiolonczelista, dzięki stypendium Lutosławskiego mógł się kształcić za granicą; prof. Wojciech Michniewski - dyrygent, współpracujący z Lutosławskim; prof. Jerzy Sulikowski - pianista, Lutosławski był kolegą jego mamy, sam pianista nigdy osobiście nie poznał kompozytora; Jerzy Mechliński - solista operowy - baryton, współpracujący z Lutosławskim; prof. Ewa Pobłocka - pianistka wykonująca pod dyrekcją kompozytora jego koncert; prof. Jerzy Swoboda - dyrygent - konsultant muzyczny filmu o Lutosławskim dla BBC; prof. Paweł Łukaszewski - kompozytor, opowiada anegdotę o Lutosławskim, jak zajął jego miejsce; prof. Stanisław Skoczyński - perkusista, który wykonywał dzieła pod dyrekcją Lutosławskiego; prof. Wojciech Rajski - dyrygent współpracujący z kompozytorem; prof. Tomasz Strahl - wiolonczelista, wielokrotnie wykonujący koncert wiolonczelowy Lutosławskiego.

W reportażu wykorzystano fragmenty wywiadów z Witoldem Lutosławskim z archiwum Polskiego Radia.

A Lonely Wolf – Witold Lutosławski is remembered by his friends, musicians and co-workers. He was a composer, an extraordinary person, who anonymously funded a scholarship to talented instrumentalists, financed operations for seriously ill musicians. He was a great authority, once holding a distance of "an outstretched hand”, but he was able to hear his interlocutors out. The musicians remember his elegant tailcoat, irreproachable manners, composing his meals as if composing his recitals. Lutosławski himself in archive records confessed that he was a lonely wolf.

Witold Lutosławski is remembered by: Professor Zbigniew Bargielski – a composer, met the composer several times; Eleonora Harandarska – director of the Pomeranian Philharmonic; Prof. Andrzej Bauer – a cellist, thanks to Lutosławski’s scholarships could study abroad; Prof. Wojciech Michniewski – a conductor, cooperated with Lutosławski; Prof. Jerzy Sulikowski – a pianist, Lutosławski was his mother’s friend, the pianist himself never met the composer personally; Jerzy Mechliński – an opera solo-singer – baritone cooperated with Lutosławski; Prof. Ewa Pobłocka – a pianist played a concert under the composer’s direction; Prof. Jerzy Swoboda – a conductor – a music consultant of a film about Lutosławski for the BBC; Prof. Paweł Łukaszewski – a composer, tells a joke about Lutosławski how he took his place; Prof. Stanisław Skoczyński – a drums player, he performed masterpieces under Lutosławski’s direction; Prof. Wojciech Rajski – a conductor who cooperated with the composer; Prof. Tomasz Strahl – a cellist, who has played the violin concert by Lutosławski several times.

The report uses fragments of interviews with Witold Lutosławski from the archives of the Polish Radio

• Raport o stanie wojennym

2013-09-01

Teatr Polskiego Radia

Reżyseria: Waldemar Modestowicz
Autor tekstu literackiego: Marek Nowakowski
Realizator: Maciej Kubera,
Opracowanie muzyczne: Tomasz Obertyn

Scenariusz powstał na podstawie "Raportu o stanie wojennym". Marek Nowakowski, który opublikował tę prozę najpierw w paryskiej "Kulturze", a potem w drugim obiegu nakładem Niezależnej Oficyny Wydawniczej NOWA, zebrał historie ludzi zajmujących różne stanowiska wobec wprowadzenia stanu wojennego.W wypowiedziach bohaterów poznajemy jednak przede wszystkim codzienność Polaków w tym okresie. "Raport" do dziś pozostaje ważnym dokumentem tamtej rzeczywistości. "Raport o stanie wojennym" został przełożony na dziesięć języków i zdobył szereg wyróżnień literackich, stając się najsłynniejszym świadectwem literackim epoki podziemnej "Solidarności".

The script is based on "The Report on the Martial Law”. Marek Nowakowski who published this prose first in Paris "Culture” and then in Independent Publishing House NOWA gathered together the stories of the people who were in different positions regarding the martial law. From the statements of the main characters we get to know, first of all, everyday life of the Poles during this period. "The Report” is still one of the main documents about that reality. "The Report on the Martial Law” has been translated into ten languages and has won several literature awards, becoming the most famous literature evidence of the period of the underground Solidarity (Solidarność).

• Self-adwokat w swojej sprawie

2013-09-01

Polskie Rado Szczecin S.A.

Autor: Małgorzata Furga
Realizator: Małgorzata Furga

Dwumiesięczna Wiktoria nie może wrócić do upośledzonych umysłowo rodziców i tymczasowo zostaje u babci - tak zdecydował szczeciński sąd i skierował matkę dziewczynki na dodatkowe badania. Niepełnosprawna para walczy, by córka zamieszkała z nimi.

Katarzyna Janiszewska i Mariusz Waloryszek uważają, że mimo ułomności są w stanie zająć się dzieckiem. Sędziowie i urzędnicy wierzą w ich dobre chęci, ale obawiają się, że rodzice nie poradzą sobie z opieką nad niemowlakiem.

A two-week Wiktoria cannot get back to mentally disabled parents and temporarily stays at her grandmother’s – this was a decision of the court in Szczecin and it sent the girl’s mother to have additional tests. The disabled couple is struggling to have their daughter back home.

Katarzyna Janiszewska and Mariusz Waloryszek believe that regardless of their disability they can take care of the child. The judges and civil workers believe in their willingness but are afraid that the parents would not be able to take care of the baby.

• Szepty dzieciństwa

2013-09-01

Fundacja "Głos Ewangelii"

Autorzy: Henryk Dedo, Waldemar Kasperczak
Realizator: Waldemar Kasperczak

Ręce silne, w dotyku łagodne, choć szorstkie od pracy, zapach miodu i ziół, cichy głos. Jest skromnym przewodnikiem po świecie, którego zwykliśmy nie dostrzegać. Świecie, za którym większość z nas tęskni. W listopadzie br. skończy 100 lat.

Strong, coarse hands, delicate touch, the smell of honey and herbs, soft voice. He is a modest guide in an unnoticed world. It’s a world one longs for. In November 2013 he will be 100 years old.

• Śmieję się po polsku

2013-09-01

Studio Reportażu i Dokumentu Polskiego Radia S.A.

Autor: Magdalena Skawińska
Realizator: Magdalena Skawińska / Agnieszka Walewicz

Zofia lubi Wrocław. Znów czuje się tu u siebie. Po ponad czterdziestu latach od opuszczenia Polski znów ma polskie obywatelstwo. Wyjeżdżała w 1968 roku z dokumentem podróży w jedną stronę. Była zła. Miała niewiele ponad dwadzieścia lat. Zostawiła rodziców i siostrę. Zamieszkała w Izraelu. Do Polski przyjechała w 2004 roku. Postanowiła tu wracać. Chciała znów mieć polskie obywatelstwo. Trwało to kilka lat. Nie było proste. Trzykrotnie jej odmawiano. Zofia nie lubi opowiadać o swojej przeszłości, chce opowiadać o chasydach. Odsyła do książki, którą o niej napisano. Jak opowiedzieć jej historię?

Zofia likes Wroclaw. Again she feels here at home. After 40 years since leaving Poland she has Polish citizenship again. We went away in 1968 with a one-way travelling document. She was angry. She was about twenty. She left her parents and her sister. She settled in Israel. She came to Poland in 2004 and decided to come back here. She wanted to have a Polish citizenship again. It lasted for several years. It wasn’t easy. She was refused three times. Zofia does not like to talk about her past, she wants to talk about Hasids. She refers to the book written about her. How to tell her story?

• The Hour Between Wolf And Dog

2013-09-01

Jiri Slavicinsky

Autor: Jiri Slavicinsky
Realizator: Jiri Slavicinsky

Kiedyż skończy się ta noc? Kiedy nadejdzie już dzień? I co zdarzy się w kanadyjskim
mieście St. John’s pomiędzy 4:30 a 5:30 rano?

Zeszłego lata mieszkałem w St. John’s, Nowa Fundlandia, nad brzegiem Oceanu Atlantyckiego, najdalej na wschód wysuniętej części Kanady. Każdego dnia przez dwa tygodnie lata Jiri Slavicinsky spacerował po ulicach St. John‘s pomiędzy 4:30, a 5:30 rano. Nie miał nic szczególnego do roboty - po prostu nagrywał odgłosy miasta i rozmawiał z napotkanymi ludźmi. Nagrania stały się częścią większej całości, która pokazuje atmosferę upływu czasu oraz to, co może się zdarzyć w St. John’s o świcie.

Nagrywano w lipcu i sierpniu 2012, w St. John’s, Nowa Fundlandia, Kanada. Nagranie zamieszczono w sieci internetowej CBC Newfoundland and Labrador.

When does night end? When does day begin? And what happens in the Canadian city of St. John’s between 4:30 and 5:30 am?

For two weeks in the summer Jiri Slavicinsky walked the streets of St. John‘s between 4:30 and 5:30 am. He didn’t have any particular plan – just to record sounds of the city and talk to the people he came across. His recordings resulted in an audio piece that catches the atmosphere of the transitional time when night turns into day and explores what can happen in St. John’s around dawn.

Independent production recorded in July and August 2012, in St. John’s, Newfoundland, Canada. The piece is posted on the web of CBC Newfoundland and Labrador.

• Tonspur des Mauerfalls: Checkpoint Charlie

2013-09-01

David Zane Mairowitz

Autorzy: David Zane Mairowitz, Dominic Muldowney
Realizator: Dominic Muldowney

This is not a history of Checkpoint Charlie, but rather a documentary in musical form. The bulk of the recorded material comes from direct interviews with ex-Charlie soldiers. Some of these men are willing to share their memories with us, but we are not interested in a nostalgic trip down Checkpoint Charlie Memory Lane. We are looking essentially for mythology: soldiers peering into the Great Red Void on the northern end of the street, being told that they will have to hold the front line when World War III begins.At the heart of te project lies Berlin itself, how to get in, how to get out. A city "fenced in” by a "foreign” power. The ghosts of Weill and Eisler haunt the contemporary music of Dominic Muldowney, and the project is equally a celebration of Berlin’s personal musical references. All of the elements are strictly documentary, but will serve the musical structure, a form somewhere between Feature and Ars Acoustica.

• Tunele miłości. Przystanek Las Vegas

2013-09-01

Radio Gdańsk S.A.

Autor: Małgorzata Żerwe, David Mairowitz
Realizator: Jarosław Zorn / Tomek Cybula

W podróży z Denver do Las Vegas bohaterowie reportażu spotykają różnych, często dziwnych ludzi i ciekawe miejsca: w Victor, Kolorado piją kawę z poszukiwaczem złota. Potem lądują na planie westernu w Cerillos i uczestniczą w meksykańskim ślubie w Albuquerque. W legendarnym hotelu La Fonda w Gallup nocują w pokoju Humphrey'a Bogarta, aby następnego dnia zgubić się na legendarnej Route 66. Pomaga im para indiańskich staruszków, a inny Indianin, Navaho Mike w Monument Valley uczy ich pętać konie. W stanie Utah ledwo uchodzą Mormonom, a potem nawiedzonym kaznodziejom. W końcu docierają do Las Vegas, gdzie biorą ślub bez wysiadania z samochodu, żeby czym prędzej udać się na noc poślubną do Doliny Śmierci. Tam w oazie trelem rozmownego ptaka kończy się radiowy film drogi.

Travelling from Denver to Las Vegas the main characters of the report meet different, often weird people and visit interesting places: in Victor, Colorado they drink coffee with a gold digger. Then they find themselves in a place where a western is being shot in Cerillos and take part in a Mexican wedding in Albuquerque. In a legendary hotel La Fonda in Gallup they spend a night in a Humphrey Bogart’s room and next day get lost on legendary Route 66. A couple of Irish old men help them, and an Indian, Navaho Mike in the Mountain Valley teaches them how to fetter horses. In Utah they run away from Mormons and then from fanatical preachers. At last, they arrive in Las Vegas where they get married without getting out of the car in order to spend the wedding night in the Death Valley as fast as possible. There, in an oasis, listening to the bird’s singing, the radio road movie ends.

• W cudzej skórze

2013-09-01

Radio Łódź

Autor: Agata Zielińska
Realizator: Andrzej Papajak

Bohaterki reportażu to Beata i Patrycja - dwie kobiety, które kiedyś były mężczyznami, właściwie oficjalnie są nimi nadal, choć ich wygląd temu przeczy. Przechodzą teraz terapię hormonalną, czekają na zmianę dokumentów i zbierają pieniądze na operację zmiany płci. To ich największe marzenie, choć już teraz powoli i częściowo w swojej skórze czują się szczęśliwe.

The female characters of the report are Beata and Patrycja – two women who once were men, actually they are still men officially, however, their appearance denies this. They are undergoing a hormone therapy, waiting to change documents and collect money for the sex reassignment surgery. This is their biggest dream, however gradually and partially they are feeling happily in their skin.

• Zawieszka z Sobiboru

2013-09-01

Radio Lublin S.A.

Autor: Magda Grydniewska, Katarzyna Michalak
Realizator: Jarosław Gołofit

Wyjątkowe znalezisko archeologiczne - zawieszka z imieniem i datą urodzenia zamordowanej w Sobiborze dziewczynki z Amsterdamu, poruszyło – niemal równocześnie - wiele osób w Polsce i w Holandii.

Okazuje się, że 70 lat po tragicznych wydarzeniach chcemy znać nie tylko listy transportowe i listy układające się w miliony zamordowanych, ale losy każdego z nich. Jak żyli, co robili, jakich mieli przyjaciół, jakie charaktery .Chcemy znać ich historię, nawet jeśli była bardzo krótka, tak jak 6-letniej Lei, by nie postrzegać ich wyłącznie przez pryzmat ostatnich godzin życia. 70-lat to także czas, który musiał upłynąć, by dla Holendrów pytania o losy obywateli ich kraju stały się ważniejsze niż pewnego rodzaju wstyd czy chęć zapomnienia "trudnej" historii. To także czas, gdy ocaleli "mogą", często za namową swoich dzieci, wrócić do miejsc, gdzie zginęli ich najbliżsi. Przeszłość zamknięta w przedmiotach, takich jak zawieszka z Sobiboru, sprawia, że stawiamy nowe pytania o zbrodnie, o losy, o zrozumienie i o pamięć.

A unique archaeological finding – a pendant with a name and a date of birth of a murdered in Sobibor girl from Amsterdam, it moved almost simultaneously many people in Poland and Holland.

It appears that 70 years after these tragic events we would like to know not only the transport lists and lists that show millions of murdered but also the fates of each of them. How they lived, what they did, what friends they had, what their characters were like. We want to know their history, even though it was short, like that of six-year-old Lea, not just look at them taking into account the last hours of their lives. 70 years is also the time which had to fly in order to ask questions about the destiny of the Dutch more important than some kind of shame and eagerness to forget "difficult” history. This is also the time when the saved "could” return to the places where their nearest died. The past enclosed in objects such as the pendant from Sobibor make that we ask new questions about homicide, about the fate, understanding and memory.

• Zdzicho Zając

2013-09-01

Polskie Radio Rzeszów S.A.

Autor: Olga Hałabud
Realizator: Jerzy Dziobak

Nad decyzją zastanawiał się prawie rok. Podpowiedzi szukał na ziemi i w niebie. Do dalekiego Berdiańska na Ukrainie pojechał tylko na rok a mieszka tam już ponad 10 lat. Nosi strój motocyklisty i chodzi w dziurawych butach, bo, jak mówi, nie ma czasu po nowe pojechać do Polski. Przez długą brodę i kucyk czasami biorą go za batiuszkę. Ks. Zdzisław Zając mówi, że kiedy umrze chce być pochowany pod murem kościoła, który jest jego domem. Do Berdiańska jechaliśmy 36 godzin

He has been thinking about the decision for almost a year. He has been looking for a hint on earth and in heaven. He went to remote Berdyansk in Ukraine for a year, and has been living there for 10 years. He wears a suite of a motorcyclist and boots full of holes because, as he says, he has no time to go to Poland to buy new boots. Because of his long beard and a ponytail he is taken for a batyushka (priest). The clergyman Zdzisław Zając says that when he dies he would like to be buried by the wall of the church which is his home. It took us 36 hours to get to Berdyansk.

Zobacz także

WERDYKT JURY i pozostałe nagrody

Nagroda Główna GRAND PiK 2013 w wysokości 10 tys.zł brutto Dmitriy Nikolaev, utwór "Jałtańska gra" / "КУРОРТНЫЕ ЗАБАВЫ" - za błyskotliwą… Czytaj dalej »

Skład jury:

Janusz Kukuła - przewodniczący Maria Wiernikowska Grażyna Barszczewska Henryk Talar Paweł Łysak Czytaj dalej »

Moderatorzy:

Wojciech Markiewicz Czytaj dalej »

Grand PiK 2013 - warsztaty sztuki radiowej

Czytaj dalej »

English version

Czytaj dalej »

Partnerzy i Patroni Honorowi:

Grand PiK 2023

Czytaj dalej »

Patroni medialni:

Czytaj dalej »

Kontakt

e-mail: grandpik@radiopik.pl

Dorota Gruszka - sekretarz konkursu
tel. 600 226 687
e-mail: dorotagruszka@radiopik.pl

Ewa Dąbska
tel. 608-056-053
e-mail: ewadabska@radiopik.pl

Żaneta Walentyn
tel. 608-695-602
e-mail: zanetawalentyn@radiopik.pl

AKTUALNOŚCI RSS PODCAST AUDIO