Najdawniejsza historia Bydgoszczy zapisana w nazwach ulic i placów
Paul Berthold Jaekel, Kościół pw. św. Idziego, Bydgoszcz, 1874 płótno, olej. Foto: muzeum.bydgoszcz.pl
O historycznych nazwach bydgoskich ulic i ich pochodzeniu mówić będzie prof. Jacek Woźny podczas czwartkowego spotkania w Galerii Sztuki Nowoczesnej przy ul. Mennica 8 na Wyspie Młyńskiej.
Miasto w czasie swojej wielowiekowej historii zmieniało się. Te przemiany powodowały zacieranie wcześniejszych śladów osadniczych. Oprócz odkrywanych przez archeologów nawarstwień kulturowych, ważnym świadectwem przeszłości Bydgoszczy są ulice, place i inne obiekty topograficzne, których nazwy przypominają starsze okresy wydarzeń historycznych.
W ten sposób prześledzić można ślady starożytnych tradycji kulturowych w powiązaniu z naturalną topografią miasta (Piaski, Bielice, Łęgnowo, Opławiec…). Z upływem czasu powstawały zespoły grodowe z wsiami służebnymi, których pozostałością są np. nazwy: Wyszogród, Zamczysko, Grodzka, Bartodzieje. W okresie staropolskim pogłębiało się funkcjonalne zróżnicowanie przestrzeni miejskiej na strefy działalności, po której nie pozostały już inne świadectwa, oprócz nazw typu: Babia Wieś, Szwederowo, Pod Blankami, Ku Wiatrakom, Mennica, Jatki i wiele innych.
Ponieważ w Bydgoszczy z okresu przedrozbiorowego zachowało się bardzo niewiele nazw ulic, placów i innych obiektów topograficznych, tym ważniejsze jest ich upowszechnianie w celu ochrony niematerialnego dziedzictwa kulturowego. Można to czynić dzięki połączeniu wiedzy archeologicznej z kartografią i toponimią miejską.
Prof. Jacek Woźny jest archeologiem, dziekanem Wydziału Humanistycznego Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego i wiceprezesem Bydgoskiego Towarzystwa Naukowego.
Na spotkanie 11 lipca o godz. 18.00 zapraszają Towarzystwo Przyjaciół Muzeum wraz z Muzeum Okręgowym im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy .
