Dziady: tak nasi przodkowie czcili zmarłych. Dawne zwyczaje Wszystkich Świętych i Zaduszek

„Zaduszki”. Obraz olejny Joža Uprka z 1897 roku, Galeria Narodowa w Pradze/Joža Uprka - Ophelia2, domena publiczna (Wikipedia)

Powszechnie praktykowany obecnie zwyczaj odwiedzania cmentarzy i palenia świec w dniu Wszystkich Świętych i Zaduszek jest w Polsce stosunkowo młody. Wcześniej kult zmarłych był obchodzony raczej w domu i nazywano go Dziadami.

Rzeszowski etnograf Andrzej Karczmarzewski przypomina, że powszechne dzisiaj odwiedzanie cmentarzy zaczęło się dopiero w XIX stuleciu, a zwyczaj strojenia grobów zielonymi gałązkami, krzyżami z szyszek i zapalonym światłem jest jeszcze młodszy. Pojawił się w okresie międzywojennym.

– Chociaż tradycja światła związana z tradycją kultu zmarłych znana była dużo wcześniej. Ale wtedy światło, ogień, czyli symbol życia, palono w miejscach, gdzie spodziewano się przybycia dusz – na rozstajach dróg, łąkach, nieużytkach – opowiada Karczmarzewski.

Zwyczaj zapalania ognia praktykowany w XVI–XVII wieku wynikał z ówczesnych wierzeń. – W tradycji ludowej każde przesilenie w naturze to czas siłowania się dwóch mocy: jasności i ciemności. Wierzono, że właśnie w tym czasie granica między światem żywych i zmarłych jest nikła, a dusze przodków, czyli dziadów, przychodzą do swoich domów. Stąd też dawna nazwa święta – Dziady – wyjaśniła kierowniczka Muzeum Etnograficznego w Rzeszowie Elżbieta Dudek-Młynarska. Aby powracające zza światów dusze mogły się ogrzać w domach, wzniecano ogień. Właśnie stąd miało wziąć się obecne zapalanie zniczy na grobach.

Zwyczaj modlitwy za zmarłych