40-lecie Voyagerów

Spektakularne zakończenie misji Cassini (15.09.2017) zepchnęło na dalszy plan 40-lecie startu sond Voyager, ale co się odwlecze… Oto krótkie podsumowanie osiągnięć obu próbników.

Wbrew nazwie, Voyager 2 poleciał w kosmos jako pierwszy (20 sierpnia 1977 roku). Jest to jedyny dotąd próbnik, który z bliska oglądał Urana i Neptuna. Przelot w świecie Urana i jego księżyców (1986) trwał zaledwie 6 godzin. Na 6 tysiącach przesłanych na Ziemię zdjęć uczeni zobaczyli m.in. pierścienie planety, 5 jej największych satelitów oraz 11 nowych, a także zorze polarne na Uranie.

W 1989 roku Voyager 2 osiągnął Neptuna odkrywając m.in. jego słabe pierścienie, zorze i Wielką Ciemną Plamę w atmosferze planety. Z kolei na Trytonie – największym księżycu Neptuna – sonda dostrzegła kriowulkany i rzadką otoczkę gazową.

Dla porządku przypomnijmy, że wcześniej Voyager 2 odwiedził Jowisza (1979) i Saturna (1981) wykonując szczegółowe zdjęcia obu planet i ich największych księżyców.

Voyager 1 opuścił Ziemię 05 września 1977 roku i udał się tą samą trasą, co jego bliźniak, jednak swą planetarną wyprawę ograniczył jedynie do Jowisza (1979) i Saturna (1980). Jej osiągnięcia obejmują m.in. odkrycie słabych pierścieni Jowisza, zórz polarnych wokół jego biegunów, czynnych wulkanów na Io (księżyc Jowisza) oraz obserwacje z bliska największego księżyca Saturna – Tytana.

Okazało się, że Tytan spowity jest gęstą atmosferą uniemożliwiającą dostrzeżenie szczegółów jego powierzchni. 14 lutego 1990 roku opuszczając Układ Słoneczny Voyager 1 po raz ostatni uruchomił swoje kamery wykonując serię zdjęć ukazujących planety wokół Słońca (tzw. family portrait).

Obecnie oba próbniki prowadzą misję pod nazwą Voyager Interstellar Mission znajdując się na granicy heliopauzy i otwartej przestrzeni międzygwiezdnej. Uczeni zakładają, że jądrowe generatory pozwolą na zasilanie instrumentów pokładowych sond do 2025 roku.

Więcej szczegółów z misji sond Voyager – w "Radiu Planet i Komet" z 25 września 2017 roku.