Jak udokumentować wkład własny do kredytu? [reklama]

Zgodnie z obowiązującymi w Polsce przepisami prawa oraz normami unijnymi, a przede wszystkim tzw. Rekomendacją S, dzisiaj kredyt hipoteczny nie może zostać udzielony bez wkładu własnego, który musi wnieść kredytobiorca. Wkład własny do kredytu jest więc obowiązkowy.

Co więcej, wynosi 20% wartości całego zobowiązania, można obniżyć go do 10%, natomiast kredytobiorca jest wtedy zobowiązany do wykupienia dodatkowego ubezpieczenia od tzw. niskiego wkładu, co nie zawsze jest opłacalne. Warto jednak wiedzieć, że wkład własny nie musi być wniesiony w formie gotówki. Dowiedz się, jak jeszcze udaje się go udokumentować?

Tylko połowa Polaków posiada jakiekolwiek oszczędności, ale z reguły nie przekraczają one dwukrotnej pensji. Takie nadwyżki pieniędzy nie są więc wystarczające, aby mogły pokryć wkład własny do kredytu. Wiadomo na pewno, że ten minimalny to 20% wartości zobowiązania, w szczególnych przypadkach można go obniżyć do 10%, natomiast przy średniej wartości kredytu hipotecznego, czyli 350 tysiącach złotych nadal jest to wysoka kwota.

W tej sytuacji banki akceptują różne udokumentowanie wkładu własnego do kredytu, nie tylko w formie gotówki. Wkładem mogą być środki zgromadzone na PPK, kontach IKE, IKZE, kontach oszczędnościowych albo na lokatach. To jeszcze nie wszystkie formy możliwego wkładu własnego. Co wchodzi we wkład własny kredytu? Może to być inna nieruchomość, jaka jest własnością kredytobiorcy. Zabezpieczeniem kredytu hipotecznego może być także działka, na której ma być wybudowana nieruchomość. Ponadto, instytucje bankowe akceptują również środki, jakie już zostały wydane na realizację inwestycji, we wkład własny wliczą się na przykład wydatki poniesione na projekt domu albo postawienie fundamentów.

Jak najbardziej tak. Taka forma dodatkowego zabezpieczenia jest w całości wliczana do zobowiązania kredytowego. Oznacza to, że im większy wkład własny do kredytu zostanie wniesiony, tym niższa będzie wartość całego zobowiązania. Nie ma górnej granicy wkładu własnego, to kredytobiorca określa, jaką jego wartość chce wnieść i znaczenie ma tutaj wysokość jego oszczędności czy wartość innych zabezpieczeń.

Dla klienta banku najbardziej opłacalne jest wniesienie jak największego wkładu własnego. Dzięki temu niweluje się koszty ubezpieczenia za ryzyko niskiego wkładu oraz zmniejsza wartość całego zobowiązania. Co więcej, kredytobiorca może też liczyć na preferencyjne warunki współpracy, ponieważ jest uznawany za w pełni wiarygodnego i wypłacalnego klienta.

Wkład własny do kredytu nie musi zostać wniesiony na etapie składania wniosku do kredytu. Przyszły klient banku ma na to najczęściej czas do momentu uruchomienia całego zobowiązania. Oznacza to, że środki nie zostaną wypłacone przez bank na rzecz sprzedającego nieruchomość, jeśli instytucja bankowa nie uzyska zabezpieczenia kredytu w formie wkładu własnego. Z reguły każdy bank wyznacza inne terminy, jakie musi spełnić w tym zakresie klient, a szczegółowe informacje na ten temat zawarte są w umowie kredytowej.

Jeśli wkład własny wpłacany jest w formie środków pieniężnych, kredytobiorca przelewa zadeklarowaną kwotę na wskazane przez instytucję bankową konto. Jeśli zaakceptowana została inna forma wkładu własnego, klient banku zobowiązuje się do przedstawienia koniecznych dokumentów, które potwierdzają jego własność czy poniesione już koszty. W przypadku wkładu własnego z kont PPK, IKE, IKZE, lokat czy kont oszczędnościowych, środki zostają zabezpieczane przez bank.