Klinika dla uchodźców w Irbilu - efekt polsko-słowackiej współpracy
W znajdującym się w irackim Kurdystanie Irbilu od 2015 r. działa klinika dla uchodźców. Projekt jest efektem współpracy Uniwersytetu św. Elżbiety w Bratysławie oraz Caritas Polska. Od września 2017 r. klinika korzysta też z polskich funduszy rządowych.
Zdaniem Bernadetty Jarocińskiej, koordynatorki projektów Uniwersytetu św. Elżbiety i Caritas Polska w Iraku, przyznanie przez polski rząd dotacji w wysokości 1 mln zł na rok 2017 i 1,5 mln na rok 2018 pozwoliło na znaczne rozszerzenie zakresu pomocy udzielanej w ramach prowadzonego tam projektu medycznego.
Podobnego zdania jest też zatrudniony w klinice w Irbilu personel medyczny. "Dzięki Polsce w ramach kliniki otwarta została apteka i zakupione leki, które wydajemy za darmo naszym pacjentom" – mówi Szaun, farmaceuta z chrześcijańskiego Karakosz zatrudniony w tej klinice.
Szaun jeszcze niedawno sam był uchodźcą wewnętrznym. Jego rodzinne miasto od czerwca 2014 r. do października 2016 r. znajdowało się w rękach Państwa Islamskiego, co spowodowało, że on i tysiące innych chrześcijan z Karakosz musiało szukać schronienia w irackim Kurdystanie. "Przed tym atakiem nasze miasto było piękne i nikt nie chciał stamtąd wyjeżdżać, żyło nam się bardzo dobrze. Ale teraz wszystko jest zniszczone i nie ma pracy" – mówi.
Zarówno Szaun, jak i jego siostra Szarlet, również pracująca w polsko-słowackiej klinice w Irbilu, przyznają, że zatrudnienie ich w ramach tego projektu jest dla nich podwójnie istotne. "W Karakosz nie ma dla nas pracy, więc ten projekt pozwala nam się utrzymać w tych ciężkich czasach i rozwijać nasze zawodowe umiejętności. Cieszy nas też to, że pomagamy osobom znajdującym się w takiej sytuacji, w jakiej my znajdowaliśmy się jeszcze niedawno" – mówi 23-letnia Szarlet, która niedawno skończyła studia stomatologiczne.
Klinika w Irbilu pracuje pięć dni w tygodniu i codziennie przyjmowanych jest tu około 25-30 pacjentów. "Dla osób, które nie maja pieniędzy, dostęp do tutejszego systemu opieki zdrowotnej jest bardzo problematyczny, bo nie ma tu ubezpieczeń i wszystko jest bardzo drogie. Dlatego takie projekty medyczne są bardzo potrzebne w obecnej sytuacji. Ratujemy tu zdrowie i życie co najmniej 500 osobom miesięcznie" – podkreśla Basma, pochodząca z Bagdadu chrześcijanka, która od kilkunastu lat mieszka w Irbilu, a w klinice pracuje jako internistka.
Basma podkreśla, że pacjenci doskonale zdają sobie sprawę z tego, skąd płynie pomoc; wiedzą, że to dzięki Polsce i Słowacji mogą się tu leczyć, i proszą Boga o błogosławieństwo dla tych krajów za to, co tu robią.
Tę opinię potwierdza 40-letni Psztiwan, który do kliniki przyszedł z żoną oraz dwoma synami, dziewięciolatkiem i trzylatkiem. "To wspaniała klinika. Bardzo, bardzo za to dziękujemy. Lekarze są bardzo dobrzy i to dla nas ogromna pomoc" – powiedział w rozmowie z PAP.
Do 2016 r. znaczną część pacjentów polsko-słowackiej kliniki stanowili chrześcijańscy uchodźcy z Karakosz. Obecnie jednak wrócili już do swych domów, a pacjentami są głównie uchodźcy muzułmańscy, zarówno Kurdowie, jak i Arabowie, a także Syryjczycy.
Jarocińska podkreśla, że dzięki wsparciu polskiego rządu można było nie tylko kupić leki do apteki, ale również zaopatrzyć klinikę w nową aparaturę. Pozwoliło to na rozszerzenie zakresu badań specjalistycznych. Oprócz medycyny ogólnej klinika udziela też pomocy m.in. w zakresie radiologii i ginekologii.
Klinika w Irbilu jest częścią większego projektu słowackiego Uniwersytetu św. Elżbiety i polskiego Caritasu, realizowanego w irackim Kurdystanie i wspieranego również przez amerykański Zakon Rycerzy Kolumba. Obejmuje on także klinikę stacjonarną oraz mobilną w prowincji Dahuk. W ramach całego projektu zatrudnionych jest czterech lekarzy, w tym dwóch miejscowych i cztery osoby pomocniczego personelu medycznego. Jarocińska ocenia, że Uniwersytet św. Elżbiety oraz Caritas Polska pomogły w ramach tego projektu już 40 tys. osób. Wkrótce zostaną tu też zatrudnieni trzej kolejni lekarze pochodzący z Ukrainy.
Z Irbilu Witold Repetowicz (PAP)