Nie żyje b. premier Józef Oleksy [wideo]
2015-01-09, 09:39 Polska Agencja Prasowa
Na zdjęciu archiwalnym z 2004 r. Marszałek Sejmu Józef Oleksy podczas posiedzenia Sejmu, przed wyrokiem Sądu Lustracyjnego. Fot. PAP/Piotr Rybarczyk
Nad ranem po ciężkiej chorobie zmarł b. premier, b. marszałek Sejmu i b. szef SLD Józef Oleksy - poinformował PAP sekretarz generalny Sojuszu Krzysztof Gawkowski. Miał 69 lat.
Gawkowski przypomniał, że kilka dni temu Oleksy trafił do stołecznego Centrum Onkologii na Ursynowie. W piątek nad ranem zmarł. W czerwcu Józef Oleksy skończyłby 69 lat.
Nie żyje Józef Oleksy. Źródło: TVN24/x-news
Osoby znającego Oleksego wspominają go jako niebanalnego polityka, życzliwego ludziom, człowieka, który podchodził do świata, ludzi i siebie samego, z poczuciem humoru i dystansem.
Oleksy urodził się 22 czerwca 1946 roku w Nowym Sączu. Był absolwentem studiów na Wydziale Handlu Zagranicznego Szkoły Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie, następnie doktorem nauk ekonomicznych.
W latach 1969-1990 należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, później był jednym z założycieli powstałej na bazie PZPR Socjaldemokracji RP (m.in. zajmował funkcję przewodniczącego tego ugrupowania - od 28 stycznia 1996 do 6 grudnia 1997). W roku 1999 przystąpił do SLD.
W latach 1989-1991 sprawował mandat posła na Sejm kontraktowy z ramienia PZPR, następnie do 2005 posła na Sejm I, II, III i IV kadencji wybieranego z listy SLD w okręgu siedleckim.
W latach 1993-1995 pełnił funkcję marszałka Sejmu II kadencji. Od 7 marca 1995 do 7 lutego 1996 zajmował stanowisko premiera. Ustąpił po oskarżeniu go przez ministra spraw wewnętrznych Andrzeja Milczanowskiego (zasiadającego w rządzie z ramienia ówczesnego prezydenta Lecha Wałęsy) o działalność szpiegowską na rzecz Rosji pod pseudonimem "Olin". Zarzuty te nie zostały potwierdzone - prokuratura umorzyła śledztwo w kwietniu 1996 roku, nie widząc podstaw do postawienia Oleksemu zarzutów.
Od stycznia do kwietnia 2004 zajmował stanowisko wicepremiera i ministra spraw wewnętrznych i administracji w rządzie Leszka Millera. Ponownie został wybrany na marszałka Sejmu IV kadencji 21 kwietnia 2004 po ustąpieniu Marka Borowskiego. Podał się do dymisji po niekorzystnym dla niego nieprawomocnym wyroku sądu lustracyjnego I instancji. 5 stycznia 2005 Sejm odwołał go z tej funkcji stosunkiem głosów 379 do 17 przy 48 wstrzymujących się.
Od maja do lipca 2004 był posłem do Parlamentu Europejskiego. W wyborach parlamentarnych w 2005 bezskutecznie kandydował do Senatu.
Od 29 czerwca 2003 pełnił funkcję wiceprzewodniczącego SLD, a 18 grudnia 2004 na III kongresie partii został wybrany na jej przewodniczącego, zastępując Krzysztofa Janika. Zrezygnował z tej funkcji 21 maja 2005. Od 29 marca 2007 do 1 lutego 2010 był bezpartyjny. 21 stycznia 2012 został powołany na przewodniczącego rady programowej SLD, a 28 kwietnia 2012 na V kongresie SLD został wybrany na wiceprzewodniczącego ugrupowania.
Należał także do Stowarzyszenia Ordynacka.(PAP)