Tadeusz Różewicz - „Ocalony”
2020-05-27
Ocalony (Tadeusz Różewicz). Fot. materiały prasowe
„Ocalony” - jeden z kanonicznych i najbardziej znanych wierszy z tomu Niepokój opublikowanym w 1947 roku, którym Różewicz zwrócił od razu uwagę krytyków i czytelników swoją odmiennością na tle poezji wyrosłej z doświadczeń wojenno-okupacyjnych (od 26 czerwca 1943 do 3 listopada 1944 w oddziałach leśnych z bronią w ręku walczył m.in. na terenie powiatów radomszczańskiego, włoszczowskiego i częstochowskiego; w 1945 roku ujawnił się przed Komisją Likwidacyjną).
„Biografię Różewicza można opowiedzieć na dwa sposoby: albo w trybie bezosobowej, encyklopedycznej informacji, albo przyjmując założenie, że mamy do czynienia z kreacją, która stanowi pewien wymiar twórczości artystycznej. Pierwsza perspektywa daje obraz w miarę pewny, ale dość ubogi, druga – mniej pewny, ale pełniejszy i ciekawszy. Andrzej Skrendo wybiera tę drugą możliwość. W jego odczytaniu biografia Różewicza jest częścią dzieła poety, tak ściśle z nim zrośniętą, że nie daje się zeń wypreparować”. Jego twórczość wciąż stanowi wyzwanie i ciągle inspiruje twórców. Należy do tych nielicznych pisarzy, którzy bezbłędnie zdiagnozowali swój moment historyczny, ale kiedy on minął, wcale nie stracili na aktualności.
Tadeusz Różewicz (1921-2014) – polski poeta, dramaturg, prozaik i scenarzysta, był poważnym kandydatem do Nagrody Nobla w dziedzinie literatury, ale nagrodę w tamtym czasie otrzymał Czesław Miłosz. Jego książki przełożono na 49 języków.
„Biografię Różewicza można opowiedzieć na dwa sposoby: albo w trybie bezosobowej, encyklopedycznej informacji, albo przyjmując założenie, że mamy do czynienia z kreacją, która stanowi pewien wymiar twórczości artystycznej. Pierwsza perspektywa daje obraz w miarę pewny, ale dość ubogi, druga – mniej pewny, ale pełniejszy i ciekawszy. Andrzej Skrendo wybiera tę drugą możliwość. W jego odczytaniu biografia Różewicza jest częścią dzieła poety, tak ściśle z nim zrośniętą, że nie daje się zeń wypreparować”. Jego twórczość wciąż stanowi wyzwanie i ciągle inspiruje twórców. Należy do tych nielicznych pisarzy, którzy bezbłędnie zdiagnozowali swój moment historyczny, ale kiedy on minął, wcale nie stracili na aktualności.
Tadeusz Różewicz (1921-2014) – polski poeta, dramaturg, prozaik i scenarzysta, był poważnym kandydatem do Nagrody Nobla w dziedzinie literatury, ale nagrodę w tamtym czasie otrzymał Czesław Miłosz. Jego książki przełożono na 49 języków.
Konrad Wojtyła, Ewa Budziach i Andrzej Skrendo.
źródło: Radio Szczecin
