Bohaterowie, cz.20

Krystyna Bolesta, pseudonim „Myszka”, urodziła się 24. lipca 1927 roku w Wejherowie. Gdy wybuchła wojna miała iść do VI klasy. W połowie września 1939 roku jej ojca aresztowali Niemcy. Trafił do obozu w Nowym Porcie, wraz z innymi Polakami i Żydami z Pomorza. Dzięki pomocy znajomych udało się go wykupić i przed Bożym Narodzeniem wrócił do domu. Rodzina musiała jednak uciec z Gdyni. Cała czwórka wyjechała do Warszawy, rodzinnego miasta ojca. Ich mieszkanie było lokalem konspiracyjnym.

W 1942 roku, 15-letnia wtedy Krystyna złożyła przysięgę i stała się członkinią Szarych Szeregów Organizacji Harcerek. Gdy wybuchło Powstanie Warszawskie zgłosiła się do Szpitala Polowego przy ul. Miodowej. Ostatecznie trafiła do szpitala przy ul. Długiej, gdzie opiekowała się rannymi i asystowała przy operacjach. Gdy Niemcy zajęli starówkę, Krystyna Bolesta i kilka innych sanitariuszek przebrały rannych w cywilne ubrania, by byli lepiej traktowani przez wroga, po czym przyłączyła się wraz z nimi do kolumny cywilów idących pod eskortą Niemców. Ci wyciągnęli z kolumny kilku mężczyzn i ich rozstrzelali. Wśród nich był ojciec Krystyny Bolesty.

Po licznych perypetiach Krystyna Bolesta znalazła w końcu matkę i brata, również powstańca. Po wojnie wyszła za mąż. Jej wybrankiem został Włodzimierz Józefowicz. Zmarła 28 grudnia 2011 roku.

Opowieść o życiu i działalności Krystyny Bolesty powstała przy współpracy pani dr Ewy Gawrońskiej - dokumentalistki i autorki kwerend archiwalnych z Fundacji Generał Elżbiety Zawackiej w Toruniu. Nadzór naukowy nad cyklem „Bohaterowie” sprawuje dr Katarzyna Minczykowska-Targowska. Opowieść radiową o bohaterce tego odcinka przygotowała Adriana Andrzejewska-Kuras.