„Bohaterowie”, cz.11
2020-03-13
Antoni Iglewski. Fot. ze zbiorów Fundacji Generał Elżbiety Zawackiej
„Czy w mieście, czy we wsi, czy na leśnej polanie Ponar dowódcą, nic nam się nie stanie” - tak o Antonim Iglewskim ps. „Ponar” pisał w 1944 roku nieznany partyzant.
Antoni Iglewski był powstańcem wielkopolskim, żołnierzem AK i „cichociemnym”. Urodził się 1 stycznia 1899 r. w Radziejowie Kujawskim koło Nieszawy. W wieku 17 lat wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej. Po klęsce września 1939 roku zaczął działać w konspiracji. W październiku 1940 roku zatrzymało go NKWD. Skazano go na karę śmierci. Uniknął jej dzięki podpisaniu układu Sikorski-Majski. Po wyjściu z więzienia przepłynął z Murmańska do Wielkiej Brytanii. Został „cichociemnym”. W nocy z 17 na 18 lutego 1943 roku został przerzucony do okupowanej Polski. Zorganizowany przez niego oddział wziął udział w prawie 200 akcjach.
Po wojnie Antoni Iglewski został aresztowany przez bezpiekę. Mimo brutalnego śledztwa nie złamał się. Z więzienia wyszedł w 1956 roku. Zmarł 27 stycznia 1979 roku.
Opowieść o życiu i działalności Antoniego Iglewskiego powstała przy współpracy pani Elżbiety Skerskiej - dokumentalistki i autorki kwerend archiwalnych z Fundacji Generał Elżbiety Zawackiej w Toruniu. Nadzór naukowy: dr Katarzyna Minczykowska-Targowska. Opracowanie radiowe: Adriana Andrzejewska-Kuras.
