„Bohaterowie”, cz.7

„Krew Harcerzy przelana w Świętej Sprawie Wolności nie może pójść na marne. Nasi polegli bracia włożyli na barki nasze tak potężne zobowiązania, że życia naszego jest mało, byśmy je spełnić mogli. Z ich postawy i czynów mamy czerpać natchnienie dla naszej pracy, aby przypadkiem nie zgubić trzech najpotężniejszych filarów Harcerstwa: Służby Bogu, Ojczyźnie i Bliźniemu” - pisał w 1946 roku dowódca Batalionu Zośka kapitan harcmistrz Ryszard Białous, ps. „Jerzy”. Jedną z setek młodych ofiar wojny była urodzona w Toruniu Anna Bożena Zakrzewska, ps. „Hanka Biała”. Urodziła się w Wigilię. O jej młodości niewiele wiadomo. Po wybuchu wojny wstąpiła do Szarych Szeregów. Służyła w słynnym batalionie „Zośka”, który brawurowo zdobył obóz koncentracyjny nazywany potocznie „Gęsiówką”. Udało się wtedy uratować ponad 340 Żydów. Spędziła w Powstaniu Warszawskim niespełna dwa tygodnie. Zginęła wykonując rozkaz informowania żołnierzy o konieczności odwrotu z pozycji bojowych. Wielu udało się uciec spod ostrzału. Ona poległa prawdopodobnie od kul karabinu maszynowego. Miała niespełna 19 lat.

Opowieść o życiu i działalności Anny Bożeny Zakrzewskiej powstała przy współpracy dr Ewy Gawrońskiej - dokumentalistki i autorki kwerend archiwalnych z Fundacji Generał Elżbiety Zawackiej w Toruniu. Nadzór naukowy: dr Katarzyna Minczykowska-Targowska. Opracowanie radiowe: Michał Słobodzian.