Łukasz Krupa: Ta koncepcja nie powstaje w ministerstwie, robią ją Instytut Rozwoju Miast i Regionów, który jest ciałem doradczym, chociaż jest to zarazem agencja rządowa. Ten dokument chyba nawet nie został opublikowany, lecz jest prezentowany na spotkaniach, które odbywają się w każdym województwie. W naszym województwie takie też spotkanie się odbyło i pan prezydent Rafał Bruski brał w nim udział.

My do tego spotkania się przygotowaliśmy, bo mieliśmy do tekstu dostęp już wcześniej i widzieliśmy, że metodologia która została przyjęta do tej hierarchizacji, jak to się nazywa w tym dokumencie miast, jest błędna. Po pierwsze dlatego, że założenia do polityki terytorialnej, do delimitacji tych obszarów funkcjonalnych są wzięte z bardzo starych dokumentów, bo z 2016, a nawet z 2013 roku. To są dokumenty, dziś już można powiedzieć, archiwalne. Od tego czasu bardzo wiele się zmieniło, przede wszystkim to, że w 2015 roku została przyjęta ustawa metropolitalna, jeszcze przez rząd Platformy Obywatelskiej i PSL, którą później PiS wycofał z obiegu prawnego, robiąc metropolię tylko na Śląsku, jako pilotaż. To nie zmieniło faktu, że wszystkie największe miasta w Polsce, które wówczas wypełniały kryteria związku metropolitalnego, czyli metropolii formalnej, w tym Bydgoszcz, od tego czasu współpracują - niektóre już dużo wcześniej i ten raport to wskazuje (...).

Zbigniew Ostrowski: Może powiem, kiedy się o tym dowiedziałem, mianowicie 14 czerwca, gdy w Toruniu odbywało się seminarium, pt. „Hierarchia funkcjonalna miast w województwie kujawsko-pomorskim, jako punkt wyjścia do kształtowania polityk regionalnych i miejskich". Został tam zaprezentowany materiał, prezentacja, bardzo obszerna, takiego zespołu Obserwatorium Polityki Miejskiej i Regionalnej Instytutu Rozwoju Miast i Regionów.

Ten Instytut jest agendą Ministerstwa Funduszy i Polityki Regionalnej, którym kieruje pani Katarzyna Pełczyńska-Nałęcz. Prawdę powiedziawszy trochę nas przeraziła mapa, która została stworzona dla tego dokumentu, gdzie Bydgoszcz, no i także Toruń, gdzie potencjały tych miast zostały zrównane z takimi ośrodkami, z całym szacunkiem do nich, jak Bielsko-Biała, Rybnik, Kielce, Radom. Pamiętajmy, że Bydgoszcz jest ósmym, co do wielkości, miastem w kraju.

W koncepcjach oceny siły miast odchodzi się ostatnio od liczby ludności, bo to nie do końca determinuje pozycję, w tak zwanej sieci osadniczej, ale bierze się pod uwagę usługi, które dany ośrodek może wykonywać dla swojego najbliższego otoczenia. W momencie, kiedy te usługi zaczynają rozszerzać swój zasięg i wychodzą poza region, wtedy ta metropolia, nazwijmy to, określana jest mianem ponadregionalnej.

Są to takie usługi, których ten dokument nie zauważył i to mnie trochę przeraziło, bo na przykład brano pod uwagę liczbę antykwariatów znajdujących się w Bydgoszczy, analizowano liczbę punktów sprzedaży komputerów, liczbę aptek, placówek usług fotograficznych, czy firm sprzątających.

Mało tego, robiono to także na podstawie książki, która jest znana chyba już tylko starszemu pokoleniu, a chodzi o „Panoramę Firm". Nie wzięto pod uwagę, co było dla mnie zaskakujące, funkcji naukowych, które w Bydgoszczy pełni chociażby Akademia Muzyczna, czy Collegium Medicum UMK. Nie zauważono usług medycznych, które są tu świadczone, i które sięgają daleko, nie tylko poza granice Bydgoszczy, ale i regionu. Przykład: Centrum Onkologii jest uznawane od lat w rankingach za najlepsze tego rodzaju centrum w Polsce - nie zostało uwzględnione - czy Wojewódzki Szpital Dziecięcy opiekujący się pacjentami z różnych stron kraju. Już nie mówię, że pominięto zupełnie włączenie Bydgoszczy do Sieci Miast Kreatywnych UNESCO w kategorii miasta muzyki, nie wzięto pod uwagę festiwali muzycznych, czy działalności dwóch najważniejszych w województwie instytucji muzycznych, czyli Opery Nova i Filharmonii Pomorskiej (...).