Piotr Olecki
2024-08-01
Dziś obchodzimy 80. rocznicę wybuchu Powstania Warszawskiego. To niezwykle ważne wydarzenie w naszej historii, które miało miejsce 1 sierpnia 1944 roku. Jest symbolem heroicznej walki Polaków o wolność i niepodległość. Naszym gościem był Piotr Olecki -germanista, pasjonat historii, współzałożyciel Muzeum Historyczno-Wojskowego w I LO w Toruniu.
Placówka prowadzona jest przez młodzież, która dzięki swojej aktywności ma bezpośredni kontakt ze zbiorami, pamiątkami i relacjami.
Wydarzenia związane z 80. rocznicą wybuchu Powstania Warszawskiego sami organizują.
Pierwsza wystawa w Muzeum Historyczno-Wojskowego powstała w 2003 roku, a kolejne lata to bardzo dynamiczny rozwój tego miejsca, współtworzonego z młodzieżą. – Taki był tego zamysł. Powstało to na bazie mojej kolekcji, jeszcze z czasów dziecięcych czy młodzieżowych, ale celem było to, żeby szerzyć tę wiedzę, najpierw moją, a później kolegów wśród młodych ludzi. Jak powstała fundacja, to oni stworzyli statut. Musieli przebrnąć przez te wszystkie problemy związane z rejestracją i podania wniosków, to już było ich pierwsze zmaganie, ale właśnie to zmotywowało ich do dalszego działania. Trwa to już 21. rok.
– Działamy jak drużyna harcerska. Raz w tygodniu mamy zbiórki, w czwartki. Podczas tych zajęć prowadzimy zajęcia terenowe, w miarę pogody i z przeżycia, również z historii. Młodzież w muzeum zapoznaje się z eksponatami, z historią. Wybrana grupa, jest przygotowana do pełnienia roli przewodników, bo jeżeli są grupy odwiedzających, szczególnie młodych ludzi, to bardziej przemawia, jeżeli mówi do nich rówieśnik. Naprawdę to działa bardzo motywująco, ale również dla osób starszych, kiedy to młode dziewczyny po 15 lat mówią o takich poważnych rzeczach – wskazał Olecki.
Podkreślił, że w działalność muzeum włączyli się nie tylko uczniowie, ale też ich rodzice. – Miałem szczęście poznać wielu kombatantów, tak naprawdę ostatnich i uczniowie ich „wyłapują”. Teraz jest już kontakt z ich synami, córkami, czy wnukami. To już jest kolejne pokolenie, ale wiedząc, że ten czas przemija, apeluję do uczniów, czy do wolontariuszy, żeby szukać wśród siebie i swoich rodzin właśnie takich historii. Pomogę im usystematyzować i odkryć te rzeczy, to się sprawdza. Są bardzo zadowoleni, jak przychodzą z gotowymi materiałami o swoich bliskich, oczywiście już po mojej pomocy. Udało mi się ściągnąć rodziców (uczniów – przyp.), oni też się włączają w działania muzeum. Pracują po godzinach w formie wolontariuszy, również pomagając w zależności od zawodu w uatrakcyjnianiu wystaw, w tworzeniu oświetlenia, czy nagłośnienia. To funkcjonuje, jak taka duża rodzina.
– Zauważam spadek zainteresowania losami naszego kraju i regionu. W obawie o to staram się prowadzić pierwsze lekcje na temat historii szkoły. To jest też historia ludzi. W auli jest tablica, 200 nazwisk poległych absolwentów. Każdy z nich to są gotowe scenariusze na filmy lepsze niż James Bond. Oni byli „chorzy na Polskę” i jeżeli młodzi ludzie jeszcze się wciągają, również pomagają mi w poszukiwaniach tych losów, to jest praca na dotyk z historią. Bardziej żyć z nią już nie można – dodał współzałożyciel muzeum.
