Tomasz Grzywaczewski

Gościem „Rozmowy Dnia” był Tomasz Grzywaczewski – autor reportaży z Ukrainy, który znów jest w drodze do tego kraju. Rozmawialiśmy o kolejnych zbrodniach Rosjan na Ukrainie i o konieczności pomocy Ukraińcom.

Tomasz Grzywaczewski: Wspólnie z moją ekipą telewizyjną planuję jechać do Charkowa, a stamtąd dalej w głąb terenów wyzwolonych. Nie możemy jeszcze w tym momencie określić dokładnie, gdzie uda nam się dotrzeć – część miejsc jest cały czas zamknięta dla dziennikarzy. Ale spróbujemy oczywiście znaleźć się między innymi tam, gdzie ukraińscy wojskowi, ale również prokuratorzy i śledczy odkrywają kolejne dowody masowych zbrodni wojennych i zbrodni przeciw ludzkości. W drugim etapie podróży – jeżeli będzie taka możliwość – pojedziemy również w okolice frontu południowego, do miasta Krzywy Róg i potencjalnie również na Chersońszczyznę, ale tak naprawdę trasę naszej podróży będzie wyznaczała dynamika wydarzeń na froncie, bo sytuacja – szczególnie w ostatnich dwóch, trzech tygodniach – zmienia się z dnia na dzień.

Znów jesteśmy świadkami odkrywania kolejnych dowodów na zbrodnie wojenne i przestępstwa Rosjan w miejscach wyzwalanych przez Ukraińców. To budzi grozę.
– Jeszcze w czerwcu jeździłem po Ukrainie realizując film dokumentalny pt. „Ukraina, raport z miejsca zbrodni”, gdzie pokazywaliśmy miejsca, w których Rosjanie tych zbrodni dokonywali. Byliśmy wtedy m.in. w okolicach Czernichowa, na południu – pod miastem Zaporoże, a także w okolicach Chersońszczyzny. Już wtedy było niestety jasne, że to, co zobaczyliśmy – czy to pod Kijowem, w Buczy, w Irpieniu, czy właśnie pod Czernichowem to dopiero wierzchołek góry lodowej. Że te zbrodnie są na masową skalę popełniane cały czas na terenach zajmowanych przez Rosjan. Rozmawiając z ludźmi, którym udało się uciec spod rosyjskiej okupacji na południu kraju – czy to z okolic Mariupola, czy właśnie Chersonia – wiedzieliśmy, że ludzie są porywani z ulic, znikają, że istnieją katownie, gdzie ludzie są torturowani. Każdy dzień trwania tej wojny to nie tylko walki na froncie, nie tylko strzały w infrastrukturę cywilną, które same w sobie są już zbrodnią na ludzkości. To jest cierpienie setek tysięcy Ukraińców, którzy pozostali pod okupacją w tej barbarzyńskiej, nieludzkiej niewoli. Każdy dzień więcej tej wojny, każdy dzień zwłoki – choćby opóźnienia w dostarczaniu Ukrainie sprzętu wojskowego – to jeden dzień więcej mordów, jeden dzień więcej dla Rosjan, aby dokonywali tych zbrodni i pastwili się nad ludnością ukraińską. Dzisiaj Rosja toczy wojnę nie tylko z armią ukraińską, ale przede wszystkim z narodem ukraińskim. To jest wojna totalna, której celem jest zastraszenie i zniszczenie Ukraińców.

Mija siódmy miesiąc tej wojny, tymczasem ostatnie dni przyniosły wiadomości o dość udanej ofensywie wojsk Ukrainy, które odzyskują kolejne swoje tereny. To w zalewie złych wiadomości przynajmniej jedna dobra.
– Ofensywa okazała się sukcesem, którego chyba nikt się nie spodziewał. Nawet źródła w amerykańskiej administracji przyznały, że nie spodziewano się aż tak błyskawicznych postępów. Ofensywa została doskonale przygotowana. Udało się odciągnąć uwagę Rosjan, którzy przerzucili część ludzi z rejonu Charkowa na południe osłabiając tam stacjonujące jednostki. I okazało się, że Ukraińcy główny impet wydarzenia wyprowadzili nie w stronę Chersonia, ale właśnie w okolice Charkowa, wyzwalając właściwie obwód charkowski absolutnie spektakularną ofensywą. Rosjanie zostali całkowicie zaskoczeni, wycofywali się w popłochu. To największa klęska Rosjan od przynajmniej bitwy o Kijów, a być może nawet od początku tej wojny. Pokazała ona, że armia rosyjska – druga największa armia świata, której cały świat się bał – jest w dużej mierze wydmuszką, kolosem na glinianych nogach – armią źle zaopatrzoną, źle zarządzaną, pozbawioną rozpoznania, której jedynym atutem jest barbarzyńska siła. Okazuje się, że Rosjanie potrafią mordować cywili, ale nie potrafią walczyć z żołnierzami. To w czym armia rosyjska rzeczywiście jest dobra to strzelanie w tył głowy, gwałcenie kobiet czy gwałcenie dzieci. Gdy przychodzi do starcia na polu bitwy okazuje się, że rosyjscy żołnierze uciekają po popłochu (...).