Pielgrzymka we wspomnienie św. Maksymiliana. Pątnicy szli z parafii NSPJ w Bydgoszczy
Pielgrzymka Maksymiliańska/fot. Katarzyna Bogucka
14 sierpnia, w rocznicę śmierci św. Maksymiliana Marii Kolbego i jego liturgiczne wspomnienie, w Bydgoszczy odbywa się tradycyjna, już XXV, Pielgrzymka Maksymiliańska.
Pielgrzymka rozpoczęła się błogosławieństwem o godz. 15.00 w parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Bydgoszczy. Postój, czyli wypoczynek plus poczęstunek, zaplanowano w domu sióstr albertynek przy ul. Koronowskiej. Pielgrzymkę zakończy odpustowa Msza św. o godz. 18.00 w parafii św. Maksymiliana Kolbego na Osowej Górze.
Święty Maksymilian Maria Kolbe (1894-1941) to franciszkanin, który założył maryjną organizację Rycerstwo Niepokalanej, wybudował klasztor w Niepokalanowie, wydawał miesięcznik „Rycerz Niepokalanej” i „Mały Dziennik" oraz miesięczniki dla dzieci „Rycerzyk Niepokalanej” i „Mały Rycerzyk Niepokalanej”. Na zakonnej kapitule prowincjalnej w 1930 roku we Lwowie uzyskał zatwierdzenie placówki misyjnej w Nagasaki w Japonii.
Po powrocie do Niepokalanowa w 1936, korzystając z osiągnięć techniki, uruchomił tam w 1937 roku elektrownię, następnie wprowadził dalekopis, a od 1938 zaczął organizować pomysł budowy telewizji, studia filmowego i lotniska. Postanowił również uruchomić (stację nadawczą) radiostację. Zgodnie z obowiązującym w przedwojennej Polsce prawem, nie miał jednak takiej możliwości. Nie tracąc nadziei, zapisał się do PZK i został krótkofalowcem o znaku SP3RN (jako Radio Niepokalanów). Stacja zaczęła nadawać na przełomie lat 1937/1938, pokrywając swoim zasięgiem praktycznie obszar całego kraju.
W lipcu 1936 podczas kapituły zakonnej został wybrany ponownie gwardianem klasztoru w Niepokalanowie, a także dyrektorem tamtejszego wydawnictwa. Pod jego kierownictwem konwent stał się najliczniejszym klasztorem katolickim na świecie – we wrześniu 1939 było tam ponad 700 zakonników i kandydatów.
W czasie II wojny światowej ojciec Kolbe trafił do obozu koncentracyjnego w Auschwitz. Podczas apelu w obozie 29 lipca 1941 dobrowolnie podjął śmierć głodową w zamian za skazanego współwięźnia Franciszka Gajowniczka. W 1971 roku został beatyfikowany, a w 1982 roku - kanonizowany.
źr. Wikipedia
