Kleszcze są groźne, ale borelioza rozpoznawana zbyt często [ROZMOWA]
2018-08-02, 16:15 Monika Siwak-Waloszewska/Redakcja
Ludzie nie zdają sobie sprawy, że atakować może zarówno larwa, czyli dziecko kleszcza, nimfa, jak i osobnik dorosły/fot. Pixabay
- Przeciwciała po przebytej boreliozie zostaną w organizmie nawet do końca życia. To nie znaczy, że pacjent ciągle jest chory i że trzeba go miesiącami leczyć antybiotykami, jak często się dzieje - mówiła dr Anita Olczak, ordynator z bydgoskiego szpitala zakaźnego w audycji "Pytać każdy może".
Ocieplenie klimatu sprzyja wzrostowi liczby kleszczy, a w konsekwencji rośnie zagrożenie przenoszonymi przez nie chorobami. Audycja Moniki Siwak-Waloszewskiej "Pytać każdy może" poświęcona była boreliozie i innym odkleszczowym chorobom zarówno u ludzi, jak i u zwierząt.
Monika Siwak-Waloszewska: Dlaczego kleszcze są groźne?
Mirosława Kierblewska z Wojewódzkiej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej: To, że są krwipijcami to pół biedy, ale mogą nam zostawić bakterię - bardzo niebezpieczną - krętki borelii, które są przyczyną boreliozy.
Jak wynika z badań, liczba zachorowań na boreliozę rośnie.
MK: W ubiegłym roku mieliśmy 545 przypadków boreliozy w naszym województwie. Mówimy tylko o przypadkach wykrytych, bo część osób nie wie, że uległo zakażeniu.
Czy rzeczywiście w szpitalu zakaźnym jest coraz więcej chorych na boreliozę?
Dr hab. Anita Olczak, ordynator z Wojewódzkiego Szpitala Zakaźnego w Bydgoszczy: Musimy rozgraniczyć dwa pojęcia - to co jest zgłaszane, to podejrzewam, że zwykle są wyniki badań dodatkowych. Stwierdzenie przeciwciał to nie jest choroba. Choroba to określony zespół objawów, który można przypisać boreliozie. Oczywiście borelioza - określana często jako najwiekszy imitator - może przybierac bardzo różne formy kliniczne, ale same przeciwciała nie świadczą jeszcze o zachorowaniu.
Czyli można zbadać krew na obecność przeciwciał?
AO: Jeżeli one są, to wtedy lekarz zdecyduje, czy jest to osoba chora na boreliozę czy tylko ma ślad serologiczny kontaktu z tym drobnoustrojem.
Czyli kiedyś była ugryziona, ale niekoniecznie choroba musiała się rozwinąć?
AO: Byc może była leczona z jakiejś innej przyczyny i otrzymywała wystarczająco długo antybiotykoterapię. Musimy pamiętać, że w przypadku boreliozy jest zalecana coraz krótsza antybiotykoterapia. Obecnie standardowe leczenie wynosi 7-10 dni w przypadkach pierwotnych zakażeń.
Po ukąszeniu przez kleszcza zawsze pojawia sie rumień?
MK: Różne źródła różnie podają. Niektóre, że występuje u 50 proc., inne że u 40 proc. osób. Jakby nie było, możemy mieć pecha i go nie mieć. Nie wiedzieć, że się zaraziliśmy, a choroba postępuje.
Możemy kleszcza nie zauważyć?
MK: Ludzie nie zdają sobie sprawy, że atakować może zarówno larwa, czyli dziecko kleszcza, nimfa, jak i osobnik dorosły. Larwa może mieć pół milimetra, nimfa - milimetr, osobnik dorosły - 2-5 mm. Po napiciu się krwią jest już rzeczywiście widoczny. Może się powiększyć 200-krotnie.
Wróćmy jeszcze do boreliozy. Największy problem z tą chorobą wiąże się z tym, że trudno ją rozpoznać?
AO: To nie jest choroba trudna do rozpoznania. Po pierwsze wystepuje w niej charakterystyczny rumień, poza tym jest też cały szereg objawów, które mu towarzyszą.
Moim zdaniem, problem z boreliozą jest taki, że to choroba nadrozpoznawana. To, co możemy zrobić w diagnostyce boreliozy to wykrywać przeciwciała. Wiekszość ludzi ma świadomość, że każda choroba zakaźna zostawia w naszych organizmie przeciwciała, które mogą utrzymywać się bardzo dlugo, nawet wiele lat. Jedną z charakterystycznych metod postępowania jest ocena skuteczności antybiotykoterapii po zakończeniu leczenia boreliozy, na podstawie zachowania przeciwciał. Nie wiem dlaczego większość lekarzy interpretuje wyniki badań tak, że jeżeli występują przeciwciała, to choroba nie została wyleczona. W efekcie pacjenci miesiącami przyjmują antybiotyki i to jest największy problem. Musimy uświadomić ludziom, że przeciwciała po przebytej boreliozie zostaną w organizmie bardzo długo, nawet do końca życia i powinno tak być. To nie jest jednak powód, by rozpoznawać chorobę (...).
