Kosmiczny nietoperz w locie

"Nietoperz", ukryty w najciemniejszych zakamarkach gwiazdozbioru Oriona, rozpościera swoje brunatne skrzydła w przestrzeni międzygwiazdowej na szerokość dwóch tysięcy lat świetlnych. Jego charakterystyczny kształt jest ujawniony przez jasne, młode gwiazdy skupione w pyłowym obłoku – ich blask podświetla gęste strumienie kosmicznego pyłu od środka.

Rolę "nietoperza" odgrywa mgławica NGC 1788. Jest zbyt ciemna i słaba, aby dostrzec ją gołym okiem. Przez amatorski teleskop także trudno ją ujrzeć. Dopiero na zdjęciu wykonanym przy pomocy Bardzo Dużego Teleskopu (VLT) ukazuje całe swe piękno. Jest to najbardziej szczegółowa jak dotąd fotografia tego obiektu. Należy on do rodziny mgławic refleksyjnych. Nie emitują one własnego światła, dlatego ich obecność można ujrzeć dopiero dzięki światłu pobliskich gwiazd. Dzięki nim oglądamy fantazyjne kształty obłoków pyłowej materii.

NGC 1788 została po raz pierwszy opisana przez Williama Herschela (1738-1822), który uwzględnił ją w katalogu stanowiącym podstawę współczesnego zbioru obiektów głębokiego nieba pod nazwą New General Catalogue (NGC).

Zdjęcie zostało wykonane w ramach programu "Kosmicznych Klejnotów ESO" (ESO Cosmic Gems), który używa dużych teleskopów do wykonywania zdjęć interesujących, intrygujących lub wizualnie atrakcyjnych obiektów do celów edukacyjnych i popularyzacji astronomii.