Stanisław Wyspiański - „Wesele”
2020-05-27
Wesele (Stanisław Wyspiański). Fot. materiały prasowe
„Wesele” – dramat symboliczny w trzech aktach uważany za jedno z najważniejszych dzieł Młodej Polski. Wystawiono go po raz pierwszy w Teatrze Miejskim w Krakowie 16 marca 1901 roku, w reżyserii Adolfa Walewskiego. W sferze realistycznej utwór nawiązuje do uroczystości weselnych Lucjana Rydla z Jadwigą Mikołajczykówną, które odbyły się we wsi Bronowice, w dworku należącym do Włodzimierza Tetmajerwa. Pośród wielu intertekstualnych nawiązań należy uwzględnić dramaty Mickiewicza, Słowackiego i Fredry oraz obrazy Malczewskiego i Gierymskiego.
Kompozycję utworu zwykło się określać budową szopkową. Akt I napisany został przez Wyspiańskiego w konwencji realistycznej, akt II zaś symboliczno-wizyjnej. Ich mariaż odzwierciedla zaś akt III.
Stanisław Wyspiański (1869-1907) - dramaturg, poeta, malarz, grafik i architekt; nazywany czwartym polskim wieszczem. Czołowy przedstawiciel Młodej Polski. Powiadał, że aby „zacząć sztukę, stworzyć dzieło, potrzeba męki, trudu, pasji, bólu, skarg, żalu, smętku, lęku, grozy, litości”.
Kompozycję utworu zwykło się określać budową szopkową. Akt I napisany został przez Wyspiańskiego w konwencji realistycznej, akt II zaś symboliczno-wizyjnej. Ich mariaż odzwierciedla zaś akt III.
Stanisław Wyspiański (1869-1907) - dramaturg, poeta, malarz, grafik i architekt; nazywany czwartym polskim wieszczem. Czołowy przedstawiciel Młodej Polski. Powiadał, że aby „zacząć sztukę, stworzyć dzieło, potrzeba męki, trudu, pasji, bólu, skarg, żalu, smętku, lęku, grozy, litości”.
Konrad Wojtyła, Ewa Budziach i Andrzej Skrendo.
źródło: Radio Szczecin
